သရဏဂံုတစ္ခဏ နတ္ျပည္တစ္ဘဝ

ေနက တျဖည္းျဖည္းျမင့္လာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြၽႏု္ပ္ကိုယ္မွာ ေခြၽးသံေတြတ႐ႊဲ႐ႊဲျဖစ္လို႔လာသည္။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္မိုင္ေလာက္ေလ်ွာက္လိုက္လ်ွင္ေတာ့ ေရွ႕တည့္တည့္မွ ျမင္ေနရေသာ ေတာအုပ္ကို ေရာက္ေပလိ္မ့္မည္။ ထိုေတာအုပ္ေရာက္မွပဲ အေမာအပန္းေျဖကာ ပါလာေသာရိကၡာထုပ္ကိုစားေတာ့မည္ဟူေသာ အေတြးျဖင့္အသြားႏႈန္းကို အနည္းငယ္ျမႇင့္တင္လိုက္မိသည္ ။

ကြၽႏု္ပ္၏ အမည္က ဆတၱ ၊ ဘာသာက ျဗာဟၼဏ (ဟိႏၵဴ) ဘာသာ ၊ ဇာတိက ေသတဗ်ၿမိဳ႕ ၊ ယခုသြားေနသည္က တကၠသိုလ္ျပည္က ဒိသာပါေမာကၡဆရာႀကီးထံ ပညာသင္ခ အသျပာတစ္ေထာင္ပူေဇာ္ရန္ ေတာအုပ္ေလးထဲေရာက္ခါနီး မုိင္ဝက္ေလာက္အလိုတြင္ လြင္တီးေခါင္၌ စၾကၤေလ်ွာက္ေနေသာ အသက္ႀကီးႀကီး ရဟန္းတစ္ပါးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

ေရစက္ခ်ၿပီးလွဴက ကုသိုလ္ သံုးမ်ိဳးရ

အေမး။ ။ အလွဴဒါနတစ္ခုျပဳလ်ွင္ အေျခအေနအရ ေရစက္ခ်လွဴဒါန္းျခင္း မျပဳႏိုင္ေသာအလွဴႏွင့္ ကိုယ္တိုင္ ေရစက္ခ်ၿပီးလွဴေသာအလွဴ အလွဴႏွစ္မ်ိဳးတြင္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ကြာျခားျခင္း ရွိ - မရွိ ျပတ္ျပတ္သားသား သိခ်င္ပါ၍ ေလးစားစြာျဖင့္ ေမးျမန္းပါသည္ခင္မ်ား။

( ေမာင္ၿငိမ္းခ်မ္း ) - အမွတ္ - ၃၃၄ ၊ စာတိုက္လမ္း ၊ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕။

ရဟႏၲာမ်ား ပရိနိဗၺာန္စံေသာအခါ ဓာတ္ေတာ္မ်ား ၾကြင္းက်န္ပါသလား

ဓာတုဟူေသာ ပါဠိကို ‘ဓာတ္’ ဟု အလြယ္ပင္ ဘာသာျပန္လိုက္သည္။ အ႐ိုးဓာတ္၊ ေသြးဓာတ္၊ အသားဓာတ္တို႔သည္ဘုရားရွင္၏ အေမြအႏွစ္မ်ားျဖစ္ရာ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔ ရွိခိုးဦးခိုက္ ပူေဇာ္ထိုက္၏ ယင္းအသားဓာတ္၊ အေသြးဓာတ္၊ အ႐ိုးဓာတ္တို႔ကို ‘ဓာတ္ေတာ္’ ဟူ၍ ေခၚပါသည္။
ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္ဟူ၍လည္း ႏွစ္မ်ဳိးခြဲ၍ ေခၚေဝၚၾကပါေသးသည္၊ ဓာတ္ေတာ္ႏွင့္ ေမြေတာ္မွာ ေဝါဟာရသာ ကြဲျပားေသာ္လည္း အဓိပၸာယ္သေဘာမွာ အတူတူပင္ျဖစ္ပါသည္။
မွန္ပါသည္၊ ဘုရားရွင္၏ ဓာတ္ေတာ္တို႔သည္ ေနာင္လာေနာက္သား လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါအမ်ားတို႔ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါက အက်ဳိးတရားမ်ားစြာ ျဖစ္ထြန္းရန္ ရည္သန္၍ အဓိ႒ာန္ကာ ထားေတာ္မူ ေပးေတာ္မူခဲ့ေသာ အေမြအႏွစ္မ်ားျဖစ္၍ ဓာတ္ေတာ္ကိုပင္ ေမြေတာ္ ‘အေမြေတာ္’ ဟု ေခၚကာ ‘ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္’ ဟု သံုးႏႈန္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။
‘ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္’ ဟူသည္ ‘မိေမြ ဖေမြ’ ဟူသကဲ့သို႔ အမွန္စင္စစ္ ကိုးကြယ္ဆက္ခံအပ္ေသာ ဝတၳဳ၏အမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ယင္းကို အခ်ဳိ႕က ဘုရားရွင္၏ ကိုယ္ေတာ္မွ ျဖစ္သည္ကို ‘ေမြေတာ္’ ဟု ဆိုလို၍ ရဟႏၲာ အရွင္ျမတ္တို႔မွ ျဖစ္သည္ကုိကား ‘ဓာတ္ေတာ္’ ဟု ဆိုလိုၾကပါသည္။
အမွန္စင္စစ္ ယင္းသို႔ခြဲ၍ ဆိုရန္မသင့္ပါ။ ဓာတု သဒၵါမွာ ဓာတ္ေဟာျဖစ္ရကား ‘ဓာတ္ေတာ္’ ဟု ေခၚသင့္ပါသည္။ ယင္းဓာတ္ေတာ္ကိုပင္ ေနာင္လာေနာင္သား လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါအမ်ားတို႔ ကိုးကြယ္ဆက္ခံအပ္ေသာ အေမြအႏွစ္ျဖစ္၍ ‘ေမြေတာ္’ ဟု ဆိုရကား ‘ဓာတ္ေတာ္’ ႏွင့္ ‘ေမြေတာ္’ မွာ အတူတူပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ပေစၥကဗုဒၶါ တို႔၏ တူပံုႏွင့္ ျခားနားပံုမ်ား

Q. "ဘုရားႏွင့္ ပေစၥကဗုဒၶါ"တို႔၏ တူပံုႏွင့္ ျခားနားပံုမ်ား

ကို အေသးစိတ္ေလးမ်ား သိရွိခြင့္ရရင္ သိရွိလိုပါသည္

အရွင္ဘုရား။

A. ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶတုိ႔ရဲ႕ ျခားနားခ်က္ကုိ မေျပာခင္ “ ေဗာဓိနဲ႔၊ ေဗာဓိသတၱ” အေၾကာင္းကုိ အရင္ေျပာျပဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ဒီလုိ ေဗာဓိအေၾကာင္းကုိ ေျပာမယ္ဆုိရင္ သာဝကအေၾကာင္းလည္း ထည့္ေျပာရမွာျဖစ္လုိ႔ ေမးခြန္းထဲမွာ မပါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ သာဝကအေၾကာင္းကုိပါ ထည့္သြင္းေျပာၾကားေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဗာဓိဆုိတာ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖုိလ္ဉာဏ္၊ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ေတြကုိ ေျပာတာျဖစ္ၿပီး ဒီဉာဏ္ေတာ္ေတြကုိ ရဖုိ႔ႀကိဳးစားကာ ပါရမီျဖည့္ၾကတဲ့ အေလာင္းေတာ္ေတြကုိ

ေဗာဓိသတၱလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။

မဟာနာမ္ ေလ်ွာက္ထားခ်က္ ( ေသလြန္ၿပီးေသာအခါ )

ကပိလဝတ္ျပည္ ၊ နိေျဂာဓာရံု ေက်ာင္းေတာ္၌ ဗုဒၶျမတ္စြာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူစဥ္အခါ ျဖစ္၏ ။ ထိုအခါ မဟာနာမ္ သာကီဝင္မင္းသည္ ဗုဒၶထံသို႔ေရာက္လာခ်ဥ္းကပ္ကာ ဤသို႔ ေလ်ွာက္ထားေလ၏။

" အရွင္ဘုရား - ဤကပိလဝတ္ျပည္သည္ လူဦးေရ ထူထပ္ေပါမ်ား၍ စည္ကားလွပါ၏ ။ လမ္းတို လမ္းရွည္ႏွင့္ ေစ်းအိမ္တို႔လည္း မ်ားျပားလွပါ၏ ၊ အရွင္ဘုရား - တပည့္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို လည္းေကာင္း ၊ သံဃာေတာ္ကို လည္းေကာင္း ဆည္းကပ္ခစားၿပီး၍ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္၌ ကပိလဝတ္သို႔ ဝင္သည္ရွိေသာ္ ေျပးလႊာေနေသာ ဆင္ႏွင့္လည္း ေတြ႕ဆံုရပါ၏ ၊ ျမင္း - ရထား - လွည္းတို႔ႏွင့္လည္း ေတြ႕ဆံုရပါ၏ ၊ အရွင္ဘုရား - ထိုအခါမ်ိဳး၌ တပည့္ေတာ္အား ျမတ္စြာဘုရားကို အာရံုျပဳေသာစိတ္သည္ လြတ္သည္သာတည္း ၊ တရာေးတာ္ ၊ သံဃာေတာ္တို႔ကို အာရံုျပဳေသာစိတ္သည္ လြတ္သည္သာတည္း ။

ဘုရား ၊ ရဟႏၲာႏွင့္ ငါဟူေသာ ေဝါဟာရ

ျပႆနာ = ဘုရား ၊ ရဟႏၲာ၌ အတၱစဲြ ရွိသေလာ

ေမးေလ်ွာက္သူ= ေတာစိုးနတ္သားတစ္ဦး

တစ္ဦးေသာ နတ္သားသည္ တစ္ခုေသာ ေတာအုပ္ႀကီး၌ ေန၏ ။ သူေနေသာ ေတာအုပ္ထဲသို႔ ရဟႏၲာႀကီးမ်ား လာေရာက္ေနထိုင္ၾကေလရာ ထိုနတ္သားသည္ ရဟႏၲာႀကီးမ်ား အခ်င္းခ်င္းေျပာၾကေသာ စကားမ်ားကို ၾကားေနရ၏ ။

ထိုအခါ ယင္းရဟႏၲာႀကီးမ်ား ေျပာစကားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုနတ္သားသည္ ရဟႏၲာႀကီးမ်ားအေပၚတြင္ ယံုမွားသံသယျဖစ္လာသည္ ။

အစဲြေပ်ာက္ကင္းနည္း

ျပႆနာ = တပ္မက္ျခင္း ။

ေမးေလ်ွာက္သူ = ရဟန္းတစ္ပါး ။

အခါးတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔အား အတၱစဲြ မထားၾကဖို႔ တပ္ျခင္းကင္းေၾကာင္း တရားကို ေဖာင္ကို ဥပမာတင္စား၍ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏ ။

လူတစ္ေယာက္သည္ ခရီးသြားေလ၏ ။လမ္း၌ ျမစ္ႀကီးတစ္ခုခံေန၍ ခက္ေနသည္ ။ ထိုအခါ ထိုသူသည္ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ရွိေရးအတြက္ ေဖာင္တစ္ခုကို ဖဲြ႕၍ကူး၏ ။ ကမ္းတစ္ဖက္သို႔ေရာက္သြားေလၿပီ ။

ေလာကကို ဘယ္သူႏွိပ္စက္ေနသနည္း

နတ္မွာ ျပႆနာမရွိ ၊ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးႏွင့္ အၿငိမ္မေနတတ္ ၊ ဆတ္ေဆာ့ေသာ နတ္မွာ ျပႆနာ ကပ္လာ၏။

နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ေလာကအေၾကာင္းကို ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ႀကံစည္ေလ၏။ အေတြးနယ္ပယ္ကို က်ယ္က်ယ္ခ်႕ဲ ၊ ဉာဏ္စြမ္းကိုရွိသမ်ွထုတ္၍ သံုးၾကည့္သည္။ အေျဖကိုကား သူ မေတြ႕ေလ။ ၾကာေသာ္ ထိုနတ္သား၏ ကိုယ္တြင္ ျပႆနာကပ္ေနျခင္းသာ အဖတ္တင္ရံုမက ကိုယ္ပန္းစိတ္ပန္း ျဖစ္လာသည္။ ထိုအခါ ထိုနတ္သားသည္ ဗုဒၶျမတ္ဘုရားအား သြား၍ သတိရမိလာသည့္အေလ်ာက္ ကသီလင္တႏွင့္ ဗုဒၶေရွ႕ေတာ္ဝင္၍ သူ႔ျပႆနာကို ေျဖရွင္းေပးေတာ္မူပါရန္ ပန္ၾကားေလသတည္း။