ဇမၺဳပတိခၽြတ္ခန္းပံုေတာ္

တစ္ေန႔တြင္ အေတြးအေခၚရွိေသာ ဒကာေလးတစ္ေယာက္က ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးလာ၏။
“ဆရာေတာ္ – ၿမတ္စြာဘုရားဟာ ရတနာမ်ိဳးစံု စီၿခယ္ထားတဲ့ မင္း၀တ္တန္ဆာ မကိုဋ္ စလြယ္ေတြကို ၀တ္ဆင္ေလ့ရွိပါသလား ဘုရား။”
“ဟ . . . ဘုရားပါဆိုမွ ဒီမကိုဋ္ စလြယ္ေတြကို ၀တ္ပါ့မလား။ ဘာလဲ မင္းက ဇမၺဳပတိခၽြတ္ခန္းပံုေတာ္ကို ၾကည့္ၿပီး လာေမးတာထင္တယ္။”

“ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္လည္း ဘာသာေရးစာေပေတြ ဖတ္ပါတယ္။ ၿမတ္စြာဘုရား မင္းေၿမာက္တန္ဆာ ၀တ္တယ္ဆိုတာ တစ္ေနရာမွ မေတြ႕ဖူးဘူး ဘုရား။ ဒီလိုမရွိဘဲနဲ႔ ဇမၺဳပတိခၽြတ္ခန္း ဆိုတဲ့ ပံုေတာ္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ၿမန္မာၿပည္ကို ေရာက္လာတာလဲ ဘုရား။ ဒီမင္းေၿမာက္တန္ဆာေတြကို အေၾကာင္းၿပဳၿပီး တပည့္ေတာ္ကို ဘာသာၿခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးဖူးတယ္ ဘုရား။”

“ဘယ္လိုေမးတာလဲ.”
“မင္းတို႔ ဘုရားဟာ ပုထုဇဥ္လူသားေတြလိုပဲ အလွအပ ၾကိဳက္သလားတဲ့။ တပည့္ေတာ္လည္း ခပ္သြက္သြက္ ေၿဖလုိက္တာေပါ့။ ကိေလသာအားလံုးကုန္ခန္းၿပီး ၿဖစ္တဲ့ဘုရားပဲကြ . အလွအပ ဘယ္မွာၾကိဳက္ပါ့မလဲ။ ဒီေတာ့မွ သူကဆက္ေမးတယ္. ဒါဆိုရင္မင္းေၿမာက္တန္ဆာ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ပံုၾကီးက ဘာလုိ႔ရွိေနတာလဲကြ။တပည့္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္အေၿဖရက်ပ္သြားတယ္ ဘုရား”
“မင္းက ဒီေနရာမွ ဘယ္အေၿဖကို အဓိက သိခ်င္တာလဲ။”
“ဇမၺဳပတိခၽြတ္ခန္းဆိုတာ ဘုရားေဟာ ရွိ မရွိ သိခ်င္တာပါပဲ ဘုရား။”
“ဘုရားေဟာ မရွိပါဘူး။ တခိ်ဳ႕ကေတာ့ ယိုးဒယားဘုန္းၾကီးတစ္ပါးရဲ႕ ဇင္းမယ္ပဏာသကို ငါ ဖတ္ၾကည့္တာေတာ့ ဇမၺဳပတိခၽြတ္ခန္း မေတြ႕ရဘူး။ ဇင္းမယ္ပဏာသကလည္း မူဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးကဲြေနတယ္ မသိဘူး။ တခ်ိဳ႕ကလည္း တစ္မ်ိဳး ဆိုၿပန္တယ္။”
“ဘယ္လို ဆိုၾကသလဲ ဘုရား။”
“တခ်ိဳ႕ဘုရားမပြင့္တဲ့ကၽြန္းေတြကို ဗုဒၶၾကြေတာ္မူၿပီး တရားေဟာတဲ့အခါ အဲဒီကၽြန္းသူကၽြန္းသားေတြဟာ ဘုရားရွင္ကို သူတို႔ရွင္ဘုရင္ၾကီးအသြင္ပဲ ၿမင္ၾကတယ္လို႔ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ ဗုဒၶ ေဟာၾကားခ်က္ ရွိတယ္။ ဒီေဟာၾကားခ်က္ကို အက်ေကာက္ၿပီး ေစာေစာက ပံုမ်ိဳး ထုၾကတယ္လို႔ ဆိုၿပန္တယ္။”
“ဒါလည္း လံုေလာက္တဲ့ အေထာက္အထား မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားက မင္းေၿမွာက္တန္ဆာေတြ တကယ္၀တ္တာမွ မဟုတ္ဘဲ. ကၽြန္းသူကၽြန္းသားေတြ ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္ ဆိုတာမ်ိဳးၿဖစ္ေအာင္ သူတို႔မ်က္စိထဲမွာ သူတို႔ ရွင္ဘုရင္ အသြင္ ၿမင္ပါေစလို႔ အဓိ႒ာန္တာပဲ ရွိတာပါ။”
“တခ်ိဳ႕က မင္းေၿမာက္တန္ဆာအ၀တ္နဲ႔ ပူေဇာ္ရေတာ္ ဗုဒၶရဲ႕ဂုဏ္ေတြ တက္သြားမယ္ ထင္ေနၾကတာ ဘုရား။ ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ (၃၁) ဘံုမွာ အတုမရွိတဲ့ ဘုရားရွင္ကို ဘာမဟုတ္တဲ့ ရွင္ဘုရင္ အၿဖစ္နဲ႔ ႏႈိင္းတာဟာ ဗုဒၶရဲ႕ဂုဏ္ေတြ ဘယ္မွာလာတက္ေတာ့မလဲ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီရွင္ဘုရင္ အၿဖစ္ကို စက္ဆုပ္လို႔ စြန္႔ပစ္ခဲ့ၿပီး ဘုရားၿဖစ္ေအာင္ က်င့္ခဲ့တာ မဟုတ္လား ဘုရား။”
“ဟုတ္တာေပါ့။ တို႔သင္ခဲ့ရတဲ့ အလကၤာက်မ္းထဲက ေဒါသသင့္တဲ့အဖဲြ႕တစ္ခုလိုေပါ့။ ေနမင္းၾကီးရဲ႕အေရာင္ဟာ ပိုးစုန္းၾကဴးရဲ႕ အေရာင္လို ထြန္းလင္းေတာက္ပတယ္ လို႔ ဖဲြ႕ဆိုလိုက္ေတာ့  ေနမင္းၾကီးမွာ ဂုဏ္မတက္တဲ့အၿပင္ ရွိတဲ့ ဂုဏ္ေတာင္ ပ်က္သြားရသလိုေပါ့”
“ဘုရားရွင္က ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြ ပညတ္ေတာ္မူရာမွ မၾကာခဏေဟာၾကားေလ့ရွိတဲ့ စကားႏွစ္ခြန္း ရွိတယ္။”
“မၾကည္ညိဳသူမ်ား ၾကည္ညိဳလာေစရန္၊
ၾကည္ညိဳသူမ်ား တိုး၍ ၾကည္ညိဳလာေစရန္။”
“အခုကိစၥမွာလည္း မင္းေၿမာက္တန္ဆာေတြ၀တ္တဲ့ ရုပ္ပြားေတြ ထုလုပ္ကိုးကြယ္ၿခင္းအားၿဖင့္ မၾကည္ညိဳေသးသူေတြ ၾကည္ညိဳလာေစရန္ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ မင္းကို ခနဲ႔တဲ့တဲ့ လာေမးတဲ့ ဘာသာၿခားလူငယ္က သက္ေသခံေနတာပဲ။ ေနာက္တစ္ခါ ၾကည္ညိဳၿပီးတဲ့သူေတြ တိုးၿပီးၾကည္ညိဳလာစရာလည္း အေၾကာင္း မရွိဘူး။”
“အခု ဗုဒၶဘာသာၿဖစ္တဲ့ မင္းကိုယ္တိုင္ ငါ့ဆီမွာလာၿပီး ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ေနၿပီ မဟုတ္လား။ ဒီအခ်က္ေတြကို ေထာက္ၿပီး မင္းေၿမာက္တန္ဆာ၀တ္တဲ့ ဇမၺဳပတိခၽြတ္ခန္းရုပ္ပြားေတြကို မထုလုပ္တာဘဲ ဆံုးၿဖတ္ၾကပါစို႔ကြာ။”
အညႊန္း – အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္-ေရႊၿပည္သာ) ေရးသားေတာ္မူေသာ “ေထရ၀ါဒ မွတ္ေက်ာက္” စာအုပ္။