ေက်ာက္ဆင္းတု ျပႆနာ

အရွင္ ဇ၀န ထံ စာ၀ါမ်ားလိုက္ဖူး၍ တပည့္လည္း ၿဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ဦးအာဒိစၥ အမည္ရွိ ရဟန္းတစ္ပါးက -
“ဦးဇ၀န၊ တပည့္ေတာ္ ဦးေလးအိမ္မွာ ေက်ာက္ဆင္းတု တစ္ဆူေရာက္ေနတယ္ ဘုရား။ မႏ ၱေလးက ပင့္လာတာတဲ့။ အဲ့ဒါ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ပို႔ခိုင္းရဦးမယ္။ ေက်ာက္ဆင္းတုကို အိမ္မွာ မကိုးကြယ္ေကာင္းဘူးဆိုတာ သူတို႔ မသိၾကဘူး။”
“အလို – ေက်ာက္ဆင္းတု အိမ္မွာ ကိုးကြယ္ေတာ့ ဘာၿဖစ္လို႔တုန္း ဦးအာဒိစၥရဲ႕။”
သူက အံ့ၾသေသာမ်က္လံုးၿဖင့္ ကၽြႏု္ပ္ကို လွမ္းၾကည့္ကာ – “လူကိုခိုက္တယ္ဆိုတာ ဦးဇ၀န မၾကားဖူးဘူးလား” ဟု ေမး၏။

ကၽြႏု္ပ္က – “ၾကားဖူးသားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၾကားတိုင္း ယံုစရာ မလိုဘူးေလ။ ယုတၱိ ရွိ၊ မရွိ စဥ္းစား၀န္ဖန္ၿပီးမွ ယံုရမွာေပါ့”
“ေရွးထံုးလည္း မပယ္နဲ႔၊ ေစ်းသံုးလည္း မလြယ္နဲ႔”  ဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္။ ဦးဇ၀နက ေရွးထံုးကို ပယ္မလို႔လား။
“ဒီစကားပံုက ေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးၿပဳတဲ့ ေရွးထံုးကိုသာ မပယ္နဲ႔လို႔ ခိုင္းတာ။ လူ႔မေကာင္းတဲ့ ေလာကကို ေကာင္းက်ိဳးမၿပဳတဲ့ ေရွးထံုးေတြကိုေတာ့ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ပယ္ပစ္ရမယ္။
ပုဂံၿပည္မွာ အရင္တုန္းက ေဗဒင္ေဟာ၊ ဓာတ္ရိုက္၊ ေဆးကု၊ ပန္းဦးပန္ေနတဲ့ အရည္းၾကီးေတြကို ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေရွးထံုးပဲ။ ၿမန္မာၿပည္မွာ သူတို႔ တြင္က်ယ္ေနတာ ႏွစ္ေပါင္း အၾကာၾကီးပဲ။ ဒီလိုမေကာင္းတဲ့ ေရွးထံုးၾကီးဟာ ရွင္အရဟံကို ဆရာတင္ၿပီး အေနာ္ရထာမင္းၾကီးက ရဲ၀ံ့စြာ ဖယ္ရွားပစ္ခဲ့လို႔ ၿမန္မာၿပည္သားအားလံုး အခုလို စစ္မွန္ေကာင္းမြန္တဲ့ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာကုိ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ခြင့္ရေနၾကတာ မဟုတ္လား။”
“ဒါေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့”
“ဒါတင္ မကပါဘူး။ မေကာင္းတဲ့ ေရွးထံုးမွန္ရင္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ပယ္ရွားပစ္ရင္ ဟုတ္တာ၊ ေကာင္းတာခ်ည္းပဲ။”
“အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ အရင္တုန္းက လင္ေသလို႔ မီးရွိဳ႕ေနၿပီဆိုရင္ မယားက အဲဒီမီးပံုထဲ ခုန္ခ်ၿပီး ေသရတယ္။ က်န္မေနရစ္ရဘူး။ မိန္းမေတြကို လူရာမသြင္းဘဲ ၾကဥ္ထားတာေပါ့။ တကယ္လို႔ မီးပံုထဲ ခုန္မခ်ဘဲ က်န္ရစ္တဲ့ မိန္းမဆိုရင္လည္း ႏွစ္ဖက္ေဆြမ်ိဳးအားလံုး အပါအ၀င္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးက မိန္းမပ်က္လို႔ သေဘာထားၿပီး အေပါင္းအသင္းမလုပ္ဘဲ ၀ိုင္းၾကဥ္လိုက္ၾကတယ္။”
“ေတာ္ေတာ္ရက္စက္ၿပီး လူမဆန္တဲ့ အေလ့အထၾကီးပါလား”
“အဲဒါ ဦးအာဒိစၥေၿပာတဲ့ ေရွးထံုးပဲေလ။
ဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူလာၿပီးတဲ့ေနာက္ လူသားမွန္သမွ် မဟာကုသိုလ္ (ၾကီးမားေသာကုသိုလ္) စိတ္ေၾကာင့္ ၿဖစ္တာခ်ည္းမို႔ ေယာက်ာ္းနဲ႔ မိန္းမ အတူတူသာ ၿဖစ္သည္။ မည္သူက မည္သူ႔ထက္ ၿမတ္သည္၊ ယုတ္သည္ ဟူ၍ မရွိ လို႔ ၿပတ္ၿပတ္သားသားေဟာေၿပာေတာ္မူခဲ့တာေၾကာင့္ အခုဆိုရင္ အဲဒီအေလ့အထၾကီး ေပ်ာက္သေလာက္ၿဖစ္ေနပါၿပီ။”
“အာဖရိကတိုက္ထဲက မွတ္တာပဲ။ ကၽြန္းႏိုင္ငံေလး တစ္ခုအေၾကာင္း ဖတ္ရေသးတယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံရဲ႕ အေလ့အထက မိဘေတြကို အိုမင္းခ်ိနဲ႔ေနတဲ့အထိ မထားၾကဘူး။ အိုမင္းခ်ိနဲ႔မွ ေသသြားရင္ ေနာက္ဘ၀မွာလည္း အိုမင္းခ်ိနဲ႔ ေနမယ္လို႔ အယူရွိခဲ့ၾကတယ္။”
“ဟင္ – အဲဒီေတာ့ မိဘေတြကို ဘာလုပ္ပစ္ၾကသလဲ”
“ဘာလုပ္ပစ္ရမလဲ။ အသက္ေၿခာက္ဆယ္အရြယ္ေလာက္ ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ သားၿဖစ္သူက ေတာင္းထဲထည့္ထမ္းသြားၿပီး ေတာ္နက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ဧရာမေခ်ာက္ၾကီးထဲ ပစ္ခ်ၿပီး သတ္ပစ္လိုက္တာေပါ့”
“ရက္စက္လိုက္တာဘုရား၊ ဒီလိုဆိုေတာ့ သူတို႔တစ္ႏိုင္ငံလံုး ပဥၥာနႏ ၱရိယကံ ထိုက္ေနၾကတာေပါ့ ဘုရား။”
“ဒါ့ေၾကာင့္ လူ႔ေလာကကို ေကာင္းက်ိဳးမၿပဳတဲ့ ေရွးထံုးမ်ိဳးကေတာ့ ပယ္ရမယ္လို႔ ေၿပာတာေပါ့။ အခုေတာ့ အယူအဆၾကီးေပ်ာက္စၿပဳေနၿပီလို႔ သိရပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံနဲ႔ ဆက္စပ္မႈရွိေနတဲ့ ၿဖစ္ရပ္ကေလးႏွစ္ခု တပည့္ေတာ္ ဖတ္ဖူးထားတယ္။ ေၾကကဲြစရာလည္း ေကာင္း၊ သင္ခန္းစာ ယူစရာလည္း ေကာင္းတယ္။”
“ၿမန္ၿမန္ေၿပာပါ ဘုရား။”
“ပထမတစ္ခုက သားတစ္ေယာက္ဟာ မိခင္အိုကို ေစာေစာကလို ေခ်ာက္ထဲ ပစ္ခ် သတ္ရေအာင္ ေတာင္းထဲထည့္ၿပီး ထမ္းလာတယ္။ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ အႏွစ္ ငါးဆယ္ တစ္ရာေနမွ တစ္ေခါက္ေလာက္သြားၾကတာဆိုေတာ့ လမ္းရယ္လို႔ မရွိဘူး။ ေတာတိုးၿပီး ရမ္းသမ္းသြားၾကရတာပဲ။ တခ်ိဳ႕အၿပန္က်မွ လမ္းေပ်ာက္ မ်က္စိလည္လို႔ အစာေရစာငတ္ၿပီး ေတာထဲမွာ ေသသြားၾကတဲ့ သားသမီးေတြလည္း ရွိတယ္။ မိဘသြားသတ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္ပါ ေသသြားၾကရတာေပါ့။ ဒီအၿဖစ္ေတြကို ၾကားဖူးထားတဲ့ ေတာင္းထဲက မိခင္အိုဟာ လက္လွမ္းမီသမွ် သစ္ခက္ေတြကို ခ်ိဳးယူၿပီး ေပတစ္ရာေလာက္မွာ တစ္ေခ်ာင္းႏႈန္းနဲ႔ တစ္လမ္းလံုး ပစ္ခ်လာခဲ့တယ္။
မိခင္ကို သတ္ဖို႔ ေဇာတစ္ခုသာရွိတဲ့သားကေတာ့ ဒါေတြကို မသိရွာဘူး။ ေရွ႕ကိုသာ စြတ္သြားေနတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေခ်ာက္ကမ္းပါးကို ေရာက္ေတာ့ ပစ္မခ်မီမွာ မိခင္ကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ဘာမွာခဲ့ခ်င္သလဲ လို႔ေမးေတာ့ သားအၿပန္မွာ မ်က္စိလည္လမ္းမွားမွာစိုးလို႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေပတစ္ရာမွာ ဒုတ္တစ္ေခ်ာင္းနႈန္း ခ်ထားရစ္ခဲ့တယ္။ ဒီဒုတ္ေခာင္းေလးေတြၾကည့္ၿပီး အိမ္ကို အေရာက္ၿပန္ပါ တဲ့။
အဲဒီမွာတင္ သားၿဖစ္သူဟာ မိဘေမတၱာကို နားလည္သြားၿပီး မသတ္ေတာ့ဘဲ အိမ္ကို ၿပန္ေခၚလာသတဲ့။”
“မိဘေမတၱာဟာ အံ့ၾသစရာပါလား ဘုရား။”
“အံ့ၾသစရာေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုကလည္း ဒီပံုစံပဲ။ သားၿဖစ္သူက ဖခင္ကို သတ္ရေအာင္ ေတာင္းထဲ ထည့္ထမ္းလာခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သတ္မယ့္သူရဲ႕သားငယ္တစ္ေယာက္ဟာ မသိမသာ ေနာက္က လိုက္သြားသတဲ့။ သူ႔အေဖက မလိုက္ေစခ်င္မွန္းသိလို႔ မသိေအာင္ လိုက္သြားတာေပါ့။”
သူ႔အဘိုးကို သတ္မယ္ဆိုတာေတာ့ သူက မသိရွာပါဘူး ေခ်ာက္ၾကီးနားေရာက္လို႔ အဘိုးၿဖစ္သူကို ပစ္ခ်မယ္လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့မွ ကေလးငယ္ဟာ ဖခင္ေရွ႕ေၿပးသြားၿပီး အေဖ ဒါဘာလုပ္တာလဲ လို႔ အတင္းေမးသတဲ့။ ဒီအခါ သူ႕အေဖက “တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ထံုးစံအတုိင္း တအားမအိုခင္မ မင္းအဘိုးကိုသတ္တာလို႔ ေၿဖသတဲ့။” ဒီေတာ့ သားငယ္က တစ္ခြန္းၿပန္ေၿပာလိုက္သတဲ့။ ဒီစကားေၾကာင့္ သူဟာ သူ႔အေဖကို မသတ္ၿဖစ္ေတာ့ဘဲ အိမ္ကို ၿပန္ေခၚလာခဲ့သတဲ့။ သူ႔သားေလးေၿပာလိုက္တဲ့စကားက -
“ကၽြန္ေတာ္ၾကီးလာရင္းလည္း အဖကို ဒီလိုပဲ ၿပန္သတ္ရမယ္ဆိုတာ နားလည္သြားၿပီ” တဲ့။
“ေက်ာက္ဆင္းတုအေၾကာင္း ဆက္ပါအုန္းဘုရား။”
“ဆက္ရရင္ ေက်ာက္ဆင္းတုကို လူပုဂၢိဳလ္ေတြ မကိုးကြယ္ေကာင္းဘူး။ ကိုးကြယ္ရင္ ခုိက္မယ္ဆိုတဲ့ စကားဟာဘယ္ဘုရားေဟာက်မ္းဂန္မွာမွ မရွိဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်မ္းဂန္လြတ္ ထင္ရာေၿပာၾကတဲ့စကားၿဖစ္လို႔ ဘာမွ အေလးထားစရာ မလိုဘူး။ ဒါက ပထမသံုးသပ္ခ်က္ေပါ့။”
“ဒုတိယ သံုးသပ္ခ်က္က ေက်ာက္ၿဖစ္ေစ၊ ေၾကးၿဖစ္ေစ သစ္သားၿဖစ္ေစ ဘယ္ဆင္းတုကိုပဲ ကိုးကြယ္ ကိုးကြယ္ ၾကည္ညိဳတဲ့သဒၶါစိတ္နဲ႔ ကိုးကြယ္ၾကတာခ်ည္းပဲ။ ကဲ – ဦးအာဒိစၥ ေၿဖစမ္းပါ။ ၾကည္ညိဳတ သဒၶါစိတ္ဟာ ကုသိုလ္လား၊ အကုသိုလ္လား”
“ကုသိုလ္ေပါ့ ဘုရား။”
“ကုသိုလ္ဆိုရင္ ေကာင္းက်ိဳးေပးမလား။ ဆိုးက်ိဳး ေပးမလား။”
“ေကာင္းက်ိဳးပဲ ေပးမွာေပါ့ ဘုရား။”
“ဒါဆိုရင္ ရွင္းေနၿပီးပဲ။ ဒီေလာက္ရွိေနတာကို ရႈပ္သြားေအာင္ “ေက်ာက္ဆင္းတုကိုးကြယ္ရင္ ခိုက္မယ္ ဆိုတဲ့စကား” ကို ဘယ္သူေတြ ထြင္လိုက္တာလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားရမယ္။ ဦးအာစၥိ စဥ္းစားမၾကည့္ဖူးဘူးလား”
“မစဥ္းစားဖူးဘူး ဘုရား။”
“အဲဒီလို မစဥ္းစားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သာသနာကို ၿဖိဳဖ်က္ခ်င္တဲ့သူေတြရဲ႕ သပ္လွ်ိဳေသြးခဲြစကားကို ဦးအာစၥိ ယံုမိတာေပါ့။”
“သာသနာကို ၿဖိဳဖ်က္ခ်င္တဲ့သူေတြရဲ႕ သပ္လွ်ိဳေသြးခဲြစကား ဟုတ္လား ဘုရား။”
“ဟုတ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို ဖ်က္ဆီးခ်င္တဲ့သူေတြက ေၿပာင္ေၿပာင္တင္းတင္းဖ်က္ဆီးလို႔ မရမွန္းသိေတာ့ ပရိယာယ္နည္းနဲ႔ ဗုဒၶကို မကိုးကြယ္ၿဖစ္ေအာင္ “လွန္႔လံုး” သြင္းေပးလို္တာကပဲ။”
“ဒါကို အေတြးအေခၚမရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ိဳ႕က ယံုၾကည္လက္ခံၿပီး ထပ္ဆင့္၀ါဒၿဖန္႕ရာကေန လူပုဂၢိဳလ္ေတြ ေက်ာက္ဆင္းတု မကိုးကြယ္ရ ဆိုတဲ့ ၀ါဒဟာ ေခတ္စားလာတာပဲ။”
“ဒါဆိုရင္ တပည့္ေတာ္ေတာင္ အေတြးအေခၚမရွိတဲ့သူ ၿဖစ္ေနၿပီေပါ့ ဘုရား။”
“အမွန္ပဲေပါ့။ ဦးအာဒိစၥတို႔လို ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ ရဟန္ေတာ္ (အခ်ိဳ႕) ကိုယ္တိုင္က အၿမင္မရွင္းမွေတာ့ စာေပဘာမွမရွိတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြ အယူအဆမွားမွာကေတာ့ ေၿပာစရာ မရွိေတာ့ဘူး”
ယာဒိယံ ၀ပၸေတ ဗီဇံ၊ တာဒိသံ ဟရေတ ဖလံ။
ကလ်ာဏကာရီ ကလ်ာဏံ၊ ပါပကာရီ စ ပါပကံ။
ခ်ိဳေသာမ်ိဳးေစ့ကို စိုက္ပ်ိဳးေသာသူသည္ ခ်ိဳေသာအသီးကို စားရ၏။
ခါးေသာမ်ိဳးေစ့ကို စိုက္ပ်ိဳးေသာသူသည္ ခါးေသာအသီးကို စားရ၏။
ထို႔အတူ ေကာင္းေသာကုသုိလ္အမႈကို ၿပဳေလ့ရွိေသာသူသည္ ေကာင္းေသာအက်ိဳးကို ခံစားရ၏။
မေကာင္းေသာ အကုသိုလ္အမႈကို ၿပဳေလ့ရွိေသာသူသည္ မေကာင္းေသာအက်ိဳးကို ခံစားရ၏။
အညႊန္း – အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္-ေရႊၿပည္သာ) ေရးသားေတာ္မူေသာ “ေထရ၀ါဒ မွတ္ေက်ာက္” စာအုပ္။