မီးလြတ္စားနည္း

ေထရဝါဒစာေပကို ေလ႕လာဖူးျခင္းမရွိေသာ သူမ်ားသည္ မီးလြတ္စားျခင္းကိုပင္ သာသနာေတာ္အက်င့္ဟု လြဲမွားစြာယုံၾကည္လ်က္ ရွိၾက၏။ သာသနာေရး ဗဟုသုတ ခြၽတ္ခ်ဳံက်သူမ်ားက မီးလြတ္စားေနသူဆိုလွ်င္ သူေတာ္စင္ သူေတာ္ျမတ္ပမာ ကိုးကြယ္တတ္ၾက၏။ ဤသူမ်ားအေနျဖင့္ သတိထင္ထင္ ဆင္ျခင္ႏိုင္စိမ့္ေသာငွါ အနန္းပင္ေတာရဆရာေတာ္ က ဗုဒၶအလိုေတာ္က် မီးလြတ္စားနည္းကို ဤသို႕ ညႊန္ျပေတာ္မႈခဲ့ပါ၏။ 

ျပႆဒါး ဟူသည္

ေန ့ရက္ဟူသည္ သတ္မွတ္ခ်က္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ရက္သက္သက္သည္ ရာဇာလည္းမဟုတ္။ ဒြန္းစ႑ားလည္း မဟုတ္ပါ။လူသားတစ္ဦးအဖို႕ အခါေကာင္း ဟူသည္မွာ သုစ႐ိုက္ျပဳက်င့္ေသာအခ်ိန္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အခါဆိုးဟူသည္မွာ ဒုစ႐ိုက္ျပဳက်င့္ေသာအခ်ိန္သာ ျဖစ္ပါ၏။ 
ေဝဒက်မ္းက ျပႆဒါးေန ့ဟု သတ္မွတ္ေသာေန ့တြင္ပင္ ကံေကာင္းၾကဳံသူ၊ အခါေကာင္းၾကဳံသူ အမ်ားအျပား ရွိပါ၏ ။ ထိုသူမ်ားျပဳသည့္ ေကာင္းမႈ၏အက်ိဳးကို ကမၼနိယာမ အားေလ်ာ္စြာ ခံစားၾကရျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ကုသိုလ္ကံ၊ အကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးေပးႏိုင္မႈသည္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ အက်ိဳးေပးသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အာသေဝါ မကုန္ခန္းေသးသည့္ ဘာသာျခား ျဗဟၼဏပုဏၰားမ်ား သတ္မွတ္ထားသည့္ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး ဟူသည္ကို ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအေနျဖင့္ အေရးစိုက္ေနစရာ မလိုပါေခ်။ ဤသည္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ နမၼားဆရာေတာ္ၾကီး အရွင္ဉာဏ ကရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ အဆုံးအမ ေပးသနားေတာ္မႈခဲ့ပါ၏။ ...
"ျပႆဒါးေန ့မွာ ထန္းလ်က္ခဲကိုစားရင္ မခ်ိဳဘူးလား"
"ခ်ိဳပါတယ္ ဘုရား"

ျမတ္စြာဘုရားကုိ အလုပ္အေကၽြးျပဳခဲ့တဲ့ ရွင္အာနႏၵာ

ညီအစ္ကုိ (၇) ေယာက္
၁။ သုေဒၶါဒန
၂။ ဓေတာဒန
၃။ သေကၠာဒန
၄။ သုေကၠာဒန
၅။ အမိေတာဒန
၆။ အမိတ
၇။ ပမိတာ

နံပါတ္ (၁) အစ္ကုိအႀကီးဆုံး သုေဒၶါဒန ဆုိတာက ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အေဖ။ နံပါတ္ (၅) အမိေတာဒန ဆုိတာက ႐ွင္အာနႏၵာရဲ႕ အေဖ။ ဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ႐ွင္အာနႏၵာ တုိ႔က ညီအစ္ကုိ တစ္၀မ္းကြဲ။ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ရွင္အာနႏၵာတုိ႔က သက္တူရြယ္တူေတြ။ ဖြားဖက္ေတာ္လုိ႔ စာေပကဆုိတယ္။


ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ၿပီး (၂) ႏွစ္ေျမာက္မွာ ႐ွင္အာနႏၵာ သာသနာေဘာင္၀င္ေရာက္ လာတယ္။ ဘုန္းႀကီး၀တ္လာတယ္ေပါ့။ ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ရွိတာက အသက္ (၃၅) ႏွစ္အရြယ္ဆုိေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားအသက္    (၃၆) ႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားျဖစ္ၿပီး (၂) ႏွစ္ေျမာက္မွာ
သက္တူရြယ္တူ (ဖြားဖက္ေတာ္) ရွင္အာနႏၵာသာသနာ့ေဘာင္၀တ္ေရာက္လာတယ္လုိ႔ ဆုိရမယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ကယ္တင္ရွင္ေလာ

အတၱဟိ အတၱေနာ နာေထာ့ - မိမိကုိယ္သာကုိးကြယ္ရာ

ေထရ၀ါဒ ေဒသနာအစဥ္၌ ကယ္တင္ရွင္ဟူ၍ မရွိ။ ကယ္တင္ေပးႏုိင္သူ
ဟူ၍လည္း မရွိေပ။ ဗုဒၶဘုရား ကုိယ္တုိင္လည္း လူသားတုိ႔အတြက္ ကယ္တင္ရွင္ မဟုတ္ခဲ့၊ လူသားတုိ႔အတြက္ လမ္းညႊန္သူ သာျဖစ္ေလသည္။ 

ဗုဒၶဘုရားရွင္က -

 " ခ်စ္သားတုိ႔၊ သင္တုိ႔ လြတ္ေျမာက္မႈအတြက္ သင္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္အပ္၏၊ ဘုရားရွင္တုိ႔မည္သည္ လမ္းညႊန္ ေဟာျပ႐ုံသာ ေဟာျပေတာ္မူႏုိင္ၾကကုန္၏၊ "

 ဟု ဓမၼပဒေဒသနာ၌ အတိအလင္း ေဟာျပထား၏။ 

ထုိ႔ျပင္ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတ္၊ အတၱဒီပသုတ္၌လည္း -

 "ရဟန္းတုိ႔၊ မိမိကုိယ္သာ မွီခုိၾကလ်က္၊ မိမိကုိယ္ကုိသာ အားထားၾကလ်က္ 
အျခားတစ္ပါးကုိ အားမကုိးၾကဘဲ တရားကုိသာ မွီခုိၾကလ်က္၊ 
တရားကုိသာ အားထားၾကလ်က္ အျခားတစ္ပါးကုိ 
အားမထားဘဲ ေနၾကကုန္ေလာ့၊ "

ကံအေပၚ ယုံမွားသံသယ ရွိေနသည္ေလာ

ကၽြႏု္ေတာ္တို႔ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုသည္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို စြမ္းအား ရွိသေလာက္ ျပဳလုပ္ ေနၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ခါတရံ၌ ကိုယ္က ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္၍ ေကာင္းက်ိဳး မရသည့္အခါ စိတ္ဓာတ္ေတြက်၊ ေဒါသေတြျဖစ္ကာ ကိုယ့္ကံတရားႏွင့္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လက္ခံယုံၾကည္ေသာ ဘာသာတရားကို သံသယျဖစ္လာတတ္ ပါသည္။ 

ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးေပးတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ေကာဟုတ္ရဲ႕လား.. ဆိုေသာ သံသယေတြျဖစ္လာတတ္ပါသည္။ မေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ့လူေတြၾကေတာ့လဲ မေကာင္းက်ိဳးက မေပးပါဘူး သူတို႔မွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ ဇိမ္က်ေနလိုက္ၾကတာ။ ေကာင္းတာလုပ္လဲ ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ့ အတူတူေတာ့ျဖင့္
သူတို႔လိုပဲ မေကာင္းတာေတြလုပ္၊ စိတ္ရွိတိုင္း ထင္ရာစိုင္းၾကရင္ေကာင္းမလား
ဆိုေသာ အေတြးမွား အၾကံမွား စိတ္ဆိုး စိတ္ယုတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါသည္။ ထိုအခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေသာ၊ စိတ္ထားမခိုင္ ေသာသူမ်ားက မေကာင္းမႈဘက္သို႔ယိမ္းပါသြားတတ္ၾကပါသည္။

ထိုအျဖစ္မ်ိဳး ထိုအေတြးမွား၊ အႀကံမွားမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့ဘူးသူတို႔၏ အေၾကာင္းကို တင္ျပလိုပါသည္... 

႐ွင္ဥပဂုတ္သည္ ေထရ၀ါဒပိဋကတ္ေတာ္လာ ပုဂၢိဳလ္ေလာ

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္မႈမ်ားထဲတြင္ မဟာယာနဂိုဏ္းမွ အယူအဆမ်ားကို ေရာေႏွာလက္ခံေနသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရ၏။ ထိုအယူမ်ားအနက္ ႐ွင္ဥပဂုတ္ ကိုးကြယ္မႈသည္ ေ႐ွ႔တန္း၌ ႐ွိေနေလသည္။

႐ွင္ဥပဂုတၱမေထရ္၏ အတၳဳပၸတ္သည္ မဟာယာနဂိုဏ္းသံုး က်မ္းစာၿဖစ္ေသာ
ဒိဗ်ာ၀ဒါနက်မ္းမွ ဖန္တီးေပးလိုက္ေသာ ဇတ္လမ္းၿဖစ္သည္။
႐ွင္ဥပဂုတ္္မေထရ္သည္ ဣႏၵဂုတၱ၊ အႆဂုတၱ၊ တိႆနာဂ၊ ဥပဂုတၱတိႆနာဂ၊ အာဂတ္စတယမုနိဟူေသာ ဘြဲ႕မည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးၿဖင္႔ထင္ေပၚေက်ာ္ႀကားသူၿဖစ္သည္။

႐ွင္ဥပဂုတ္မေထရ္ႏွင္႔ ပတ္သက္၍ ေထရ၀ါဒ ပိဋကတ္ေတာ္ အ႒ကထာတို႔၌
က်ယ္ၿပန္စြာမပါ႐ွိေပ ။ ထိုမေထရ္ အေႀကာင္းကို သာသနာႏွစ္ ၈၀၀ ခန္႔က
႐ွင္မဟာနာမေရးေသာ မဟာ၀င္၀တၳဳ၌ ေဖာ္ၿပခဲ႔သည္။ ႐ွင္မဟာနာမသည္ မဟာယာနက်မ္းစာ ဒိဗ်ာ၀ဒါနမွ ထုတ္ယူ၍ တင္ၿပခဲ႔ၿခင္း ၿဖစ္ပါမည္ ။

ဆုေတာင္းေန႐ံုျဖင့္ ရမွာလား

(၁) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း ေဒါသမရွိသူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊
(၂) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း ေလာဘမရွိသူ ၿဖစ္ပါရေစ၊
(၃) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း စိတ္မနာတတ္သူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊
(၄) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း အခ်စ္မရွိသူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊
(၅) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း အနာေရာဂါမရွိသူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊
(၆) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း သူတစ္ပါးကို ဒုကၡမေပးတတ္သူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္ အလွဴတစ္ခုကိုၿပဳၿပီးတုိင္း “ဆုေတာင္း”သည့္အေလ့ရွိၾကသည္၊၊ ဆုေတာင္းၿခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ၏အေရးပါေသာ ဘာသာေရးယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုပင္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ေတာင္းဆုိေလ့ရွိၾကသည့္ “ဆု”အမ်ားစုမွာ အသက္ရွည္လုိၿခင္း၊ က်န္းမာလုိၿခင္း၊ စီးပြားတုိး တက္လိုၿခင္း၊ ေဘးအႏၱ ရာယ္ကင္းလိုၿခင္းႏွင့္ ဘ၀လုိအပ္ခ်က္မ်ားစြာတုိ႔ၿဖစ္ၾကသည္၊၊

ထုိသုိ႔ဆုမ်ားစြာကို ေတာင္းသည့္အခါ ေတာင္းေသာဆုမ်ား ရရွိသည္မ်ားလည္း ရွိသည္၊ မရရွိၾက သည္မ်ားလည္း ရွိပါသည္၊၊ ဗုဒၶဘာသာတြင္ သာမန္ခ်မ္းသာမွအစၿပဳ၍ ဘုရားအၿဖစ္တုိင္ေအာင္ “ဆု ေတာင္းမႈ”ကိုေရွးဦးစြာၿပဳရေၾကာင္း၊ ၿပီးလ်င္ ေတာင္းသည့္ဆုအေလ်ာက္ လုိအပ္သည့္ “ပါရမီ”မ်ားကို ၿဖည့္ဆည္းရေၾကာင္း ပါဠိစာေပတြင္ညႊန္ၿပထားပါသည္၊၊

“ေကာင္းမႈကုိၿပဳၿပီး အလိုရွိသည့္ဆုကို အတိအက်မေတာင္းဆုိလ်င္ အက်ဳိးကိုရသည့္အခါတြင္ မိမိလိုခ်င္သည့္အက်ဳိးကို တိတိက်က်မရရွိ” တတ္ဟူ၍ အ႒ကထာ၊ ပါဠိအေထာက္အထား ရွိပါသည္၊၊ ဤသည္ကို ၾကည့္ေသာအားၿဖင့္ ဆုသည္မၿဖစ္မေနေတာင္းသင့္သည့္ “ဗုဒၶဘာသာ က်င့္ထုံးတစ္ခု”ဟု မွတ္ယူရပါမည္၊၊
ဆုေတာင္းၿခင္းယဥ္ေက်းမႈကို ဗုဒၶဘာသာပါဠိစာေပမွ ကန္႔ကြက္ၿခင္းမရွိပါ၊၊ သုိ႔ေသာ္ ေလာကီခ်မ္း သာမႈအစ၊ ဘုရားအၿဖစ္တုိင္ေအာင္ ဆုလာဘ္ မ်ားကို ဆုေတာင္းရုံသက္သက္ၿဖင့္ရရွိႏုိင္သည္ဟု ပါဠိစာ ေပတြင္ညႊန္းဆုိထားၿခင္း မရွိပါ၊၊

ဗုဒၶရွင္ေတာ္လက္ထက္ေတာ္က လူပုဂၢဳိလ္ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမတုိ႔ ဘုရားရွင္ထံတြင္ၿဖစ္ေစ၊ အဂၢသာ ၀က၊ မဟာသာ၀ကႏွင့္ အၿခားရဟန္း မ်ားအထံတြင္ၿဖစ္ေစ ဆုေတာင္းၾကေသာအခါ ဘုရားရွင္ႏွင့္၊ တပည့္သံဃာေတာ္မ်ားမွ “ေတာင္းေသာဆုမ်ား ၿပည့္စုံၾကပါေစ” ဟု ၿပန္လည္ မိန္႔ဆုိၾကသည္ကို ေတြ႔ရ သည္၊၊
“ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ၿမတ္”တုိ႔သည္တရားအရွည္ကိုေဟာေလ့မရွိဘဲ “ေတာင္းေသာဆုမ်ား၊ လိုအပ္ေသာဆုမ်ား လၿပည့္ညတြင္ ထြက္ေပၚ ေသာ ေရႊလမင္း ၾကီးကဲ့သုိ႔ ၀င္း၀င္းပပၿပည့္၀ၾကပါေစ”ဟု ဆုကိုသာေပး ေလ့ရွိေၾကာင္းကို ပါဠိစာေပတြင္ေတြ႔ရသည္၊၊ ဆုိခဲ့ၿပီးသည္မ်ား ကိုေထာက္ဆ၍ ေကာင္းမႈကုိၿပဳၿပီးတုိင္း “ဆုေတာင္း”သင့္သည္ဟု မွတ္သားရပါမည္၊၊

ယေန႔ေခတ္အခါတြင္လည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္ ေစတီပုထုိးမ်ားႏွင့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္တုိ႔၏ အထံတြင္ ဆုေတာင္းေလ့ရွိၾကပါသည္၊၊ ဆုေတာင္းၿခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ၿမန္မာတုိ႔၏ႏွလုံးသား တြင္ အၿမစ္တြယ္ေနၿပီၿဖစ္ရကား ေတးသီခ်င္းမ်ား၊ ပ်ဳိ႔၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာမ်ား၊ ရတု၊ ေတာလားမ်ားႏွင့္၊ ေရွးၾကသည့္ ၿမန္မာစာေပမ်ားတြင္ပါ ဆုေတာင္းၿခင္းမ်ားကို တသီးတသန္႔ေတြ႔ရသည္၊၊

“အရွင္မဟာသီလ၀ံသ”၏ “ဆုေတာင္းခန္းပ်ဳိ႔”သည္ ေရွးေခတ္ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ မည္မွ်ဆုေတာင္းမႈကို ႏွစ္သက္ၿမတ္ႏုိးသည္ကို ေဖာ္ၿပသည့္ အေကာင္းဆုံး သာဓကက်မ္းစာတစ္ခု ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ထုိ႔ၿပင္ ဆုေတာင္းမႈကို ပါဠိပညာရွင္တို႔ လက္ခံက်င့္သုံးသည္ကိုလည္း ၿပရာေရာက္ သည့္သာဓကလည္း ၿဖစ္ ပါသည္၊၊
အရွင္၏အၿမင္တြင္ “ဆုေတာင္းၿခင္းသည္ စိတ္ကိုတစ္မ်ဳိးတစ္ဖုံအားေပးရာေရာက္သည္၊ ႏွစ္သိမ့္ရာ ေရာက္သည့္အတြက္ အားေပးသင့္သည့္ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုဟု ၿမင္ပါသည္၊၊” 

ဘ၀တြင္ တစ္ခါတစ္ရံ လက္လွန္းမမွီသည့္အရာမ်ားကို တကယ္မရရွိသည့္တုိင္ ဘုရားေရွ႔၊ သံဃာေရွ႔၊ ေစတီေတာ္ တုိ႔ေရွ့တြင္ ဆုမ်ားအၿဖစ္ ေဖာေဖာသီသီေတာင္းဆုိလိုက္ရလ်င္ စိတ္မ်ားစြာသက္သာရသည္ကို ဆုေတာင္းေလ့ရွိ သူတုိင္းက သိၾကသည္၊၊
သတိၿပဳသင့္သည္မွာ မည္သည့္တန္ဖုိးရွိသည့္အရာမွ “ဆုေတာင္း”သက္သက္ၿဖင့္ မရရွိတတ္ေၾကာင္း ၿဖစ္ပါသည္၊၊ လိုခ်င္သည့္ဆုသည္ အဖုိးထုိက္တန္ေလေလ၊ ထုိဆုအတြက္ လုံ႔လအားထုတ္ရမႈသည္ လည္း ၾကီးမားရေလေလပင္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊

ဘုရားၿဖစ္ခ်င္လြန္းသၿဖင့္ ဒီပကၤရာၿမတ္စြာဘုရားအထံတြင္ “ဘုရားဆု”ေတာင္းခဲ့ေသာ “သုေမဓာရွင္ ရေသ့”သည္ ေလးအသေခ်ၤ၊ ကပၸါတစ္သိမ္း ဒုကၡမ်ားစြာကိုရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားရင္း၊ အမ်ားတကာမ ၿပဳႏုိင္သည့္ ဘ၀အရင္းအႏွီးမ်ားကို ၿမွဳပ္ႏွံခဲ့ရပုံကို “ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္” မ်ားတြင္ ေလ့လာ ရရွိႏုိင္သည္၊၊
ဆုေတာင္းသည့္အခါ ေကာင္းေသာဆုတြင္မကဘဲ လြန္စြာၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္သည့္ ဆုမ်ားကိုလည္း ေတာင္းေလ့ရွိၾကသည္ကို လက္ေတြ႔ ပတ္၀န္းက်င္တြင္မက “ဆဒၵန္ဆင္မင္း၀တၳဳ”တြင္ ေတြ႔ရသည္၊၊ စူဠသုဘဒၵါသည္ လင္သားအေပၚအမ်က္ထားၿပီး “ေနာင္ဘ၀တြင္လင္သားကို အႏုိင္ရသူၿဖစ္ရၿပီး၊ လင္ သား၏ အစြယ္ကိုနားေဋာင္းလုပ္ၿပီး ပန္ဆင္ႏုိင္သူၿဖစ္ရေစရန္ ဆုေတာင္းေၾကာင္း”ေလ့လာရသည္၊၊
မည္သည့္ဆုကိုေတာင္းသည္ၿဖစ္ေစ ေတာင္းဆုိသူ၏စိတ္သည္ ထုိဆုအတြက္အမွန္တကယ္ ၿပင္းၿပ ထက္သန္ၿပီး၊ ေတာင္းသည့္ဆုကို ရေစတတ္သည့္ အားထုတ္ၾကဳိးစားဖြယ္မ်ားကိုၿဖည့္ဆည္းလ်င္ မိမိ ေတာင္းတေသာဆုသည္ အမွန္တကယ္ရရွိတတ္ေၾကာင္း စာေပ အေထာက္အထား၊ လက္ေတြ႔အ ေထာက္အထားမ်ားအရ အတည္ၿပဳႏုိင္ပါသည္၊၊


လူတုိ႔တြင္ “ဘ၀တစ္ခုတြင္ ရင့္က်က္ၿပီးသူ၊ ဘ၀မ်ားစြာအတြက္ ရင့္က်က္ၿပီးသူ” ဟု ႏွစ္မ်ဳိးရွိေၾကာင္းကို မွတ္သားရပါမည္၊၊ ဘ၀တစ္ခုတြင္ ရင့္က်က္ၿပီးသူတုိ႔သည္ ဘ၀တစ္ခုေကာင္းစားမႈကုိဆုေတာင္းေလ့ ရွိၿပီး၊ ဘ၀မ်ားစြာအတြက္ ရင့္က်က္ၿပီးသူမ်ားမွာမူ ဘ၀မွလြတ္ေၿမာက္ေရးကုိ ဆုေတာင္းေလ့ရွိ ေၾကာင္းကို ေတြ႔ရသည္၊၊
“ဘ၀တစ္ခုတြင္ ရင့္က်က္ၿပီးသူ”ဟူသည္ စာေရးသူအရွင္အပါအ၀င္ စာဖတ္သူအမ်ားကို ရည္ညြန္း ပါသည္၊ “ဘ၀မ်ားစြာတြင္ ရင့္က်က္ၿပီးသူ”ဟူသည္မွာ တရားအၿမင္ကိုရရွိၿပီးသူမ်ားကို ရည္ညႊန္းပါ သည္၊၊

အရွင္၏ ယၡဳစာတမ္းတြင္ ဘ၀တစ္ခုတြင္ ရင့္က်က္ၿပီးသူတုိ႔၏ မဆုံးႏုိင္သည့္ေန႔စဥ္ဆုေတာင္းမ်ား ကိုအေသးစိတ္ မေဖာ္ၿပေတာ့ဘဲ၊ ဘ၀မ်ားစြာအတြက္ ရင့္က်က္ၿပီးၾကေသာသူတုိ႔၏ အတုယူဖြယ္ “ဆုေတာင္း”ပုံမ်ားကိုေဖာ္ၿပမည္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊
ငါးရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္ေတာ္မ်ားတြင္ “ကဏွဇာတ္”ဟူ၍ ရွိပါသည္၊၊ 

ကဏွရေသ့ၾကီးတရားက်င့္ရာ သစ္ ပင္အရိပ္သုိ႔ သိၾကားမင္းေရာက္လာၿပီး၊ “အရွင္ရေသ့ အလုိရွိေသာဆုကိုေတာင္းဆုိပါ”ဟု ဆုၿဖင့္ဖိတ္ မန္ေသာေၾကာင့္ “ကဏွရေသ့”သည္ အရွင္သိၾကားမင္း သင္ေပးႏုိင္မည္ ဆုိက ေပးပါဟုအစခ်ီၿပီး မွတ္ သားအတုယူဖြယ္ ဆုေၿခာက္မ်ဳိးကို ေတာင္းဆုိလိုက္ပါသည္၊၊

(၁) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း ေဒါသမရွိသူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊
(၂) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း ေလာဘမရွိသူ ၿဖစ္ပါရေစ၊
(၃) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း စိတ္မနာတတ္သူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊
(၄) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း အခ်စ္မရွိသူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊
(၅) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း အနာေရာဂါမရွိသူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊
(၆) ငါသည္ ဘ၀ဆက္တုိင္း သူတစ္ပါးကို ဒုကၡမေပးတတ္သူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊

ကဏွရေသ့ၾကီး၏ ဆုေတာင္းေၿခာက္မ်ဳိးကို သုံးသပ္ၾကည့္လ်င္ ဘ၀တစ္ခုခ်မ္းသာရန္အတြက္ တစ္စုံတစ္ရာဆုေတာင္း မပါသည္ကို ေတြ႔ရေပမည္၊၊ စာဖတ္သူတုိ႔ေန႔စဥ္ေတာင္းဆုိတတ္သည့္ ဆု မ်ားႏွင့္ မ်ားစြာပင္ကြာၿခားေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္၊၊ အတုယူသင့္သည့္ မွတ္သားဖြယ္ဆုေတာင္းမ်ား ၿဖစ္ပါသည္၊၊
“ကဏွ”ဟူေသာ ပါဠိအမည္မွာ “အမည္း=Black”ဟု ၿမန္မာၿပန္ဆိုရပါသည္၊၊ ဇာတ္လမ္းအမည္သည္ “အမည္းဇာတ္”ဟု နာမည္ေခၚဆုိထားေသာ္ လည္း ကဏွရွင္ရေသ့ေတာင္းေသာဆုမ်ားမွာ မည္မွ်ၿဖဴ စင္သန္႔ရွင္းသည္ကို စာဖတ္သူသိၿပီးအတုိင္းပင္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ေလာကတြင္ တစ္ခါတရံ ဂုဏ္ႏွင့္ၿဒပ္ ထပ္တူမက်သည့္ သေဘာပင္ၿဖစ္သည္၊၊
ယေန႔ေခတ္တြင္လည္း “ကဏွဇာတ္”မွဆုေတာင္းမ်ားကဲ့သုိ႔ အတုယူသင့္သည့္ ဆုေတာင္းမ်ားကို ေတာင္းဆုိသြားၾကသည့္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားႏွင့္၊ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားစြာပင္ ရွိပါသည္၊၊ ထုိအထဲမွ “ဒီပဲယင္း ဆရာေတာ္ၾကီး”၏ ဆုေတာင္းဆယ္မ်ဳိးကို “အလင္းစက္”စာဖတ္သူသို႔တင္ၿပလိုပါသည္၊၊
ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ၾကီးသည္ တတိယေရႊက်င္သာသနာပုိင္ၿဖစ္ၿပီး၊ “ပရမတၳစကၡဳက်မ္း၊”အပါအ၀င္ က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာကို သာသနာေတာ္ အတြက္ေရးသားခဲ့သည့္ က်မ္းၿပဳဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါး ၿဖစ္ပါ သည္၊၊ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ဘြဲ႔ေတာ္အမည္မွာ “ဘဒၵႏၱဥာဏ၀ရ”ၿဖစ္ပါသည္၊၊
ဆရာေတာ္ၾကီးသည္ သူ၏“ပရမတၳစကၡဳက်မ္း”နိဂုံးတြင္ ေအာက္တြင္ေဖာ္ၿပမည့္ “ဆု(၁၀)မ်ဳိး”ကို ေတာင္းဆုိခဲ့ပါသည္၊၊

(၁) ငါသည္ သူတစ္ပါးအက်ဳိးကိုလုိလားသူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊
(၂) သူတစ္ပါးတုိ႔သည္လည္း ငါ့အက်ဳိးကိုလိုလားၾကပါေစ၊၊
(၃) ငါသည္ သူတစ္ပါး၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို မႏွစ္သက္သူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊
(၄) ငါ၏ဆင္းရဲဒုကၡကိုလည္း သူတစ္ပါးတုိ႔က မလိုလားၾကပါေစႏွင့္၊၊
(၅) ငါသည္ အၿခားသတၱ၀ါမ်ားကို ညွင္းဆဲတတ္သူ မၿဖစ္ပါရေစႏွင့္၊၊
(၆) ငါ့အားလည္း အၿခားသတၱ၀ါတုိ႔က မညွင္းဆဲၾကပါေစႏွင့္၊၊
(၇) ငါသည္ သူတစ္ပါး၏ရန္သူ မၿဖစ္ပါရေစႏွင့္၊၊
(၈) သူတစ္ပါးသည္လည္း ငါ၏ရန္သူ မၿဖစ္ပါေစႏွင့္၊၊
(၉) သတၱ၀ါအေပါင္းသည္ လမ္းေကာက္ကိုေရွာင္ရွား၍ လမ္းေၿဖာင့္ကိုေလ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ၊၊
(၁၀) ငါသည္လည္း လမ္းေကာက္ကုိေရွာင္ရွား၍ လမ္းေၿဖာင့္ကိုေလ်ာက္လွမ္းႏုိင္သူ ၿဖစ္ပါရေစ၊၊

အထက္တြင္ တင္ၿပခဲ့သည္မ်ားမွာ ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ၾကီး၏ က်မ္းၿပဳဆုေတာင္းမ်ား ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ဆုေတာင္းဆယ္မ်ဳိးကို သုံးသပ္ၾကည့္လ်င္ ဆရာေတာ္ၾကီးသည္ ေလာကီစည္းစိမ္ ႏွင့္၊ ဘ၀ခံစားမႈတစ္စုံတရာကို ဆုမေတာင္းဘဲ လူသားတုိ႔အတြက္ေကာင္းက်ဳိးမ်ားကိုသာ ဆုေတာင္း ခဲ့သည္ကို အတုယူ၊ ေလးစားဖြယ္ ေလ့လာရပါသည္၊၊

ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္မွာပင္ အၿခားထင္ရွားသည့္ ဆုေတာင္းႏွင့္ပတ္သက္၊ ဆက္စပ္ေသာဇာတ္ လမ္းတစ္ခုမွာ “အကိတၱိဇာတ္”ၿဖစ္ပါသည္၊၊ အကိတၱိဇာတ္လမ္းသည္လည္း အထက္တြင္တင္ၿပ ခဲ့ေသာ “ကဏွဇာတ္”ႏွင့္ အသြားဆင္တူပင္ၿဖစ္ပါသည္၊၊ သို႔ေသာ္ ဆုေတာင္းပုံၿခင္းကား ကြာၿခားပါ သည္၊၊
“အကိတၱိ”ဟူေသာ ပါဠိအမည္မွာ “အ+ကိတၱိ=မထင္ရွားသူ၊ အထင္ရွားၿခင္း”ဟူ၍ ၿမန္မာအဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္ပါသည္၊၊ သုိ႔ေသာ္ ဇာတ္လမ္းတြင္ပါ၀င္ေသာ အကိတၱိရေသ့၏ဆုေတာင္းမ်ားမွာ ကမၻာ ေက်ာ္ဆုေတာင္းမ်ားဟူ၍ပင္ ေခၚဆုိထုိက္လွပါသည္၊၊

အကိတၱိရွင္ရေသ့၏ မွတ္သား၊ အတုယူဖြယ္ဆုေတာင္းမ်ားမွာ - - -

(၁) ေလာဘမရွိသူ ၿဖစ္ရပါလုိ၏၊၊
(၂) ေဒါသမရွိသူ ၿဖစ္ရပါလို၏၊၊
(၃) လူမုိက္ကို ဘ၀ဆက္တုိင္း မေတြ႔မၿမင္ရပါေစႏွင့္၊၊
(၄) လူမုိက္အေၾကာင္း ဘ၀ဆက္တုိင္း မၾကားရပါေစႏွင့္၊၊
(၅) လူမုိက္ႏွင့္ ဘ၀ဆက္တုိင္း မိတ္ေဆြမၿဖစ္ရပါေစႏွင့္၊၊
(၆) လူမုိက္ႏွင့္ ဘ၀ဆက္တုိင္း စကားမေၿပာရပါေစႏွင့္၊၊
(၇) လူမုိက္အား ဘ၀ဆက္တုိင္း မႏွစ္သက္ရပါေစႏွင့္၊၊
(၈) ပညာရွင္ကို ဘ၀ဆက္တုိင္း ေတြ႔ၿမင္ရပါေစ၊၊
(၉) ပညာရွင္အေၾကာင္း ဘ၀ဆက္တုိင္း ၾကားရပါေစ၊၊
(၁၀) ပညာရွင္ႏွင့္ ဘ၀ဆက္တုိင္း မိတ္ေဆြၿဖစ္ရပါေစ၊၊
(၁၁) ပညာရွင္ႏွင့္ ဘ၀ဆက္တုိင္း စကားေၿပာခြင့္ရပါေစ၊၊
(၁၂) ပညာရွင္ကုိ ဘ၀ဆက္တုိင္း ႏွစ္သက္သူၿဖစ္ရပါေစ၊၊
(၁၃) နံနက္အာရုဏ္တက္အခ်ိန္တြင္ ဆြမ္းေဘာဇဥ္မ်ား အလိုအေလ်ာက္ၿဖစ္ေပၚလာပါေစ၊၊
(၁၄) သီလရွိေသာအလွဴခံပုဂၢဳိလ္ၿမတ္မ်ား လာေရာက္အလွဴခံၾကပါေစ၊၊
(၁၅) ဆြမ္းေဘာဇဥ္မ်ားသည္ လွဴ၍မကုန္ခမ္းသည္ ၿဖစ္ပါေစ၊၊
(၁၆) လွဴစဥ္ စိတ္ၾကည္လင္ပါရေစ၊၊
(၁၇) လွဴၿပီးေနာက္တြင္ ေနာင္တမရသည္ ၿဖစ္ရပါေစ၊၊
(၁၈) သိၾကားမင္းသည္ ငါ၏အထံသို႔ေနာက္မလာပါေစႏွင့္၊၊

“အကိတၱိရွင္ရေသ့”၏ ဆုေတာင္းမ်ားကို ၿခဳံငုံေလ့လာလ်င္ ရေသ့ၾကီး၏စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အက်င့္ၿမင့္ၿမတ္ ပုံကုိ ေတြ႔ၿမင္ရမည္ၿဖစ္ပါသည္၊၊
ေဖာ္ၿပခဲ့ၿပီးသည္ သူေတာ္သူၿမတ္သုံးဦး၏ ဆုေတာင္းမ်ားတြင္ ဘ၀အတြက္ရလုိသည္ကို ဆုေတာင္း သည္ထက္ မရလိုသည္မ်ားကိုသာ ဆုမ်ားအၿဖစ္ေတာင္းဆုိၾကသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္၊၊ ယေန႔ လူတုိ႔ေန႔ စဥ္ေတာင္းဆုိေနၾကေသာ ဆုမ်ားႏွင့္မ်ားစြာၿခားနားသည္ကို ေတြ႔ရပါမည္၊၊
ဆုေတာင္းမ်ားတြင္လည္း ေအးခ်မ္းမႈအရိပ္အေယာင္မ်ားကို ခံစားေတြ႔ၿမင္ရသည္၊၊မိမိဘ၀တြင္ ၿဖစ္ ခ်င္သည္၊ ရလိုသည္မ်ားထက္ ကမၻာေလာကရွိလူအမ်ား၊ သတၱ၀ါအမ်ား၏ခ်မ္းသာမႈ၊ အက်ဳိးစီးပြား မ်ားကိုအေလးေပး ဆုေတာင္းတတ္ၾကသည္ကို အတုယူဖြင္ေတြ႔ရသည္၊၊ အတုယူသင့္သည္ဟု အရွင္ထင္ၿမင္ မိပါသည္၊၊ ပါဠိစာေပတြင္ ဤကဲ့သုိ႔ေသာေအးခ်မ္းသည့္
ဆုေတာင္းမ်ားရွိသကဲ့သို႔ အလြန္ရက္စက္သည့္ဆုမ်ား စြာကို ေတာင္းၾကသူမ်ားကိုလည္း မ်ားစြာမွတ္တမ္းတင္ထားပါသည္၊၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည့္ ဆု ေတာင္းမ်ားၿဖစ္သည့္တုိင္ ထုိဆုမ်ားကိုေတာင္းဆုိသူမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ၿပင္းထန္မႈ၊ လုံ႔လပေယာဂၾကီး မႈတို႔ေၾကာင့္ ဆုေတာင္းမ်ားသည္လည္း အံ့ၾသဖြယ္ၿပည့္၀သည္မ်ားကို “ပါဠိနိကာယ္က်မ္း”ၾကီးမ်ား တြင္ ေဖာ္ၿပထားပါေသး သည္၊၊

ေဖာ္ၿပခဲ့ၿပီးသည့္ မ်ားစြာေသာဆုေတာင္းမ်ားကို ေလ့လာသိမွတ္ၿပီး၊ စာဖတ္သူအေနၿဖင့္ မိမိဘ၀ႏွင့္၊ မိမိပတ္၀န္းက်င္ပါ ၿငိမ္းေအး၊ ခ်မ္းသာေစသည့္ဆုမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေတာင္းဆုိတတ္ၿပီဟု အရွင္ယူဆပါ သည္၊၊
မိမိခ်မ္းသာလ်င္ ေကာင္းသည္၊ မိမိ မိသားတစ္စုခ်မ္းသာလ်င္ ပို၍ေကာင္းသည္၊ မိမိေနသည့္ႏုိင္ငံ ခ်မ္းသာလ်င္ ပို၍ပို၍ေကာင္းသည္၊ တစ္ကမၻာလုံးခ်မ္းသာလ်င္ကား အေကာင္းဆုံးဟုအရွင္ ယူဆပါ သည္၊၊စာဖတ္သူအေနၿဖင့္ တစ္ကမၻာလုံးရွိလူတို႔ခ်မ္းသာေစမည့္ ဆုထူးဆုၿမတ္မ်ားကို ေတာင္းဆုိ ရရွိၾကပါေစဟု “အလင္းစက္အရွင္” ဆုမြန္ၿပဳအပ္ပါသည္၊၊

အျခားစၾကၤာ၀ဠာမ်ားမွာ လူသားမ်ားရွိပါသလား ?

ေန-လ-ကမၻာ-နတၡက္တာရာအစံု တစ္စံုကို စၾကၤာ၀ဠာတစ္ခု(သို႔) စူဠေလာကဓာတ္တစ္ခုဟု သတ္မွတ္ပါသည္။

ျဖစ္တူ-တည္တူ-ပ်က္တူျဖင့္ အတူတူျဖစ္ အတူတူတည္ အတူတူပ်က္ၾကတဲ့ စၾကၤာ၀ဠာအေရအတြက္ကား ကုေဋေပါင္း တစ္သိန္းတိတိရွိပါတယ္။ အဲဒီအတူတူျဖစ္ အတူတူတည္ အတူတူပ်က္တဲ့ စၾကၤာ၀ဠာ ကုေဋတစ္သိန္းကိုမဟာေလာကဓါတ္တစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။

ကုေဋေပါင္းတစ္သိန္းရွိတဲ့ မဟာေလာကဓါတ္ႀကီးကို တစ္ေသာင္းအုပ္စုကေလးေတြ စုၿပီးေတာ့ အုပ္စုထပ္ခြဲပါတယ္။ အဲဒီတစ္ေသာင္းအုပ္စုကေလးေတြကိုေတာ့မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္ဟုေခၚပါတယ္။

ကမၻာပ်က္ပံု ၃-မ်ိဳး

ဤကမၻာေလာကႀကီးသည္ ႏွစ္ေပါင္း သိန္းသန္းမက ၾကာျမင့္စြာ တည္ေနျပီးေနာက္ သတၱ၀ါတို႔ အကုသိုလ္ ထူေျပာလြန္းလာသည့္အခါ ပ်က္စီးတတ္၏။ ထိုသို႔ပ်က္စီးရာတြင္

• ရာဂ ထူေျပာလြန္းသည့္အခါ မီးျဖင့္ ပ်က္စီး၏။
• ေဒါသ ထူေျပာလြန္းသည့္အခါ ေရျဖင့္ ပ်က္စီး၏။
• ေမာဟ ထူေျပာလြန္းသည့္အခါ ေလျဖင့္ ပ်က္စီး၏

အထက္ပါအေၾကာင္းသံုးပါးတို႔တြင္ မီးျဖင့္ ကမၻာႀကီးပ်က္စီးရန္ နီးလာေသာအခါ ေလာကဗ်ဴဟာ နတ္တို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္းတသိန္းခန္႔ ႀကိဳတင္၍ ေလာက၌လွည့္လည္ကာ ေၾကြးေၾကာ္ၾကသည္။ ကမၻာပ်က္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳၾကရန္ သတၱ၀ါတို႔အား တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ၾကသည္၊ ထိုနတ္တို႔၏ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္မႈေၾကာင့္ ေအာက္ဘံုတို႔မွ သတၱ၀ါမ်ား ကုိသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ကာ အထက္ျဗဟၼာဘံု မ်ားသို႔ ေရာက္သြားၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ ေနတစင္းမွ ႏွစ္စင္း၊ ႏွစ္စင္းမွ သံုးစင္း၊ စသည္ျဖင့္ ေပၚလာျပီး ေနခုနစ္စင္း ေပၚလာေသာအခါ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ သမုဒၵရာတို႔မွ စ၍ ကမၻာေလာကႀကီး တခုလံုး မီးေလာင္ပ်က္စီးျပီး ဟင္းလင္းျပင္ႀကီး ျဖစ္သြားသည္။

တစ္ကမာၻကို ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲ ( သို႕ ) ကပ္ၾကီး ေလးကပ္အေၾကာင္း

ကပၸ-ဟူေသာ ပါဠိကို ကမၻာ-ဟု ျမန္မာျပန္ပါသည္၊
ႏွစ္ေပါင္းမည္၍မည္မွ်ရွိသည္ဟု အတိအက်မသိႏိုင္၊ မေရတြက္ႏီုင္သျဖင့္ ၾကံဆ၍သိအပ္ေသာ ကာလအပိုင္းအျခား တခုကို ကပၸ-ကမၻာ-ဟုေခၚပါသည္။

ၾကံဆ၍သိအပ္ပံုကား-
အလ်ား အနံ အျမင့္ တယူဇနာစီရွီေသာ တိုက္ႀကီးတလံုးထဲ၌ အလြန္ေသးငယ္ေသာ မုန္ညင္းျဖဴေစ့ ကေလးမ်ား အျပည့္ထည့္ထားျပီး ႏွဏ္ေပါင္း တရာတရာလြန္ေသာအခါမွ တေစ့တေစ့သာ ယူပစ္သျဖင့္ ထိုမုန္ညင္းေစ့ပံုႀကီး ကုန္သြားေသာ္လည္း တကမၻာ-ဟုေခၚေသာ အခ်ိန္ကာလကား မကုန္ႏိုင္ေသး-ဟူ၍ ဥပမာ ျပၾကပါသည္။

ကမၻာ-ဟုေခၚေသာ ထိုကပ္ ( ကပၸ ) သည္
၁။ မဟာကပ္
၂။ အသေခ်ၤယ်ကပ္
၃။ အႏၲရကပ္
၄။ အာယုကပ္ ဟူ၍ ေလးမ်ိဳးရွိသည္။

ၾသကာသရွင္းတမ္း

ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ သဗၺေဒါသ ခပ္သိမ္းေသာ အျပစ္တုိ႔ကုိ ေပ်ာက္ပါေစျခင္း အက်ဳိးငွာ ( တနည္း - ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊
မေနာကံတည္းဟူေသာ သုံးပါးေသာ ကံတုိ႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ ကံကုိ
ျပစ္မွားမိသည္ရွိေသာ္ ေပ်ာက္ပါေစျခင္း အက်ဳိးငွာ ) ပထမ, ဒုတိယ, တတိယ
တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ေျမာက္ေအာင္ ဘုရားရတနာ တရားရတနာ သံဃာရတနာ
ရတနာျမတ္သုံးပါး တုိ႔ကုိ ႐ုိေသျမတ္ႏုိး လက္အုပ္မုိး၍ ရွိခုိးပူေဇာ္
ဖူးေျမာ္မာန္ေလွ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏။ 

ကန္ေတာ႔ရေသာ အက်ဳိးအားေၾကာင့္ အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သုံးပါ၊ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး၊ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး၊ ၀ိပတၱိတရားေလးပါး၊ ဗ်သနတရားငါးပါးတုိ႔မွ အခါခပ္သိမ္း
ကင္းလြတ္ၿငိမ္းသည္ျဖစ္၍ မဂ္တရား, ဖုိလ္တရား နိဗၺာန္တရား ေတာ္ျမတ္ကုိ
လ်င္ျမန္စြာ ရပါလုိ၏ အရွင္ဘုရား။

ခ်မ္းသာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါသလဲ

လြန္ေလျပီးေသာအခါ ဗာရာဏသီျပည္၌ ျဗဟၼဒတ္မင္း မင္းျပဳစဥ္ ဘုရားေလာင္းသည္ အလြန္ခ်မ္းသာေသာ သူေဌးျဖစ္၏။ သူ၏ အသက္ခုနစ္ႏွစ္သားသည္ အလြန္ဉာဏ္ပညာၾကီး၏။ အက်ိဳးရွိေအာင္လည္း ျပဳတတ္၏။ ထိုသူေဌးသားသည္ တစ္ေန႕ သူ၏ ဖခင္အား   "ဖခင္ --- ခ်မ္းသာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါသလဲ" ဟုေမး၏။
ထိုကဲ့သို႕ ေမးေသာအခါ ဘုရားေလာင္းျဖစ္ေသာဖခင္က သားအား --- " သားေမာင္ --- 

(၁) က်န္းမာျခင္းဆိုတဲ့ အျမတ္ဆုံးလာဘ္ကို အလိုရွိရမယ္။
(က်န္းမာေရး ေကာင္းရမယ္။)
(၂) ကိုယ္က်င့္သီလကိုလည္း အလိုရွိရမယ္။
(ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းရမယ္။)
(၃) ပညာရွိတို႕ရဲ့ ဩဝါဒတရားကို အလိုရွိရမယ္။
(နာခံမွတ္သားရမယ္။)
(၄) အျမင္အၾကားကိုလည္း အလိုရွိရမယ္။
( ဆည္းပူးရွာေဖြရမယ္။(၅) သုစ႐ိုက္သုံးပါးကိုလည္း အလိုရွိရမယ္။
(ကုသိုလ္အျမဲျပဳေနရမယ္)။(၆) မပ်င္းမရိျခင္းကိုလည္း အလိုရွိရမယ္။
(မပ်င္းရိရဘူ:)

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္းသိသင့္ေသာ သိမွတ္ဖြယ္ရာမ်ား

 

• ဘဒၵကမာၻတြင္ ပြင့္ေတာ္မူေသာ ဘုရားငါးဆူ 
• ၁။ ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား
• ၂။ ေကာဏဂံုျမတ္စြာဘုရား
• ၃။ ကႆပျမတ္စြာဘုရား
• ၄။ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား
• ၅။ အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရား (ေနာင္ပြင့္ေတာ္မႈမည္) 
• သာသနာေတာ္သံုးရပ္
• ၁။ ပရိယတၱိ သာသနာ = ပိဋကပ္စာေပသင္ၾကားျခင္း
• ၂။ ပဋိပတၱိ သာသနာ = တရားေတာ္ႏွင့္အညီက်င့္ျခင္း
• ၃။ ပဋိေ၀ဒ သာသနာ = ထိုးထြင္းသိျမင္ျခင္း
• ရတနာသံုးပါး
• ၁။ ဘုရား
• ၂။ တရား
• ၃။ သံဃာ
•    
• ေဂါတမဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သိသင့္ေသာအခ်က္မ်ား

ဗုဒၶသာသနာ နွင့္ ထြက္ရပ္ေပါက္ပုဂၢဳိလ္

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမည္ခံအခ်ဳိ႕သည္ ထြက္ရပ္ေပါက္ပုဂၢဳိလ္ဆုိသူကုိ
လည္း ကုိးကြယ္ေနၾကသည္။ ထြက္ရပ္ေပါက္ပုဂၢဳိလ္ မ်ားတြင္လည္း အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္ ႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္ဟု ဆုိသည္။ ထြက္ရပ္ေပါက္ႏုိင္ရန္ ထုိပုဂၢဳိလ္တုိ႔ က်င္႔သုံးခဲ႔သည္ဆုိေသာက်င္႔စဥ္ကုိလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာဆုိေနၾကသည္။ အေျခခံအားျဖင္႔ အဂၢိရတ္လမ္း၊ ေဆးလမ္း၊အင္းလမ္း၊ သမထလမ္းဟု ခြဲျခားေဖာ္ျပ ႏုိင္ဖြယ္ရွိသည္။

ထြက္ရပ္ေပါက္ႏွစ္မ်ဳိးအနက္

အေသထြက္ဆုိသည္မွာ လက္ရွိဘ၀က ေသလြန္ျပီးေသာ္လည္းေလာကေ၀ါဟာရအရသာ ေသလြန္သည္ ဟု သတ္မွတ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ အစြမ္းသတၱိဆက္လက္ရွိေနသည္။ တန္ခုိးဣဒၶိပါတ္ ဆက္လက္ရွိေနသည္ဟု ယူဆထားၾကသည္။ 
အရွင္ထြက္ဆုိသည္မွာ 
 ေလာကေ၀ါဟာရ အရပင္ ေသသည္ဟု မသတ္မွတ္ႏုိင္ဘဲ ႏွစ္အပုိင္းအျခားမရွိ ဆက္လက္အသက္ရွင္ေနေသာ သိဒၶိရွင္၊ မဟိဒၶိရွင္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆျခင္းျဖစ္သည္။ အေသထြက္ အရွင္ထြက္ ႏွစ္မ်ဳိးလုံးပင္ သာမန္လူတုိ႔ မျမင္ႏုိင္ေသာ ခႏၶာကုိယ္ ဘ၀အျဖစ္ ေျပာင္းသြားသည္ဟု ယူဆၾကသည္။

ဂုိဏ္းဆရာမ်ား နတ္မ်ား စသည္တို႔ကို ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္သည္ရွိေသာ္ သရဏဂံုပ်က္ မပ်က္

သရဏဂံုပ်က္ျခင္းဟုဆုိရာ၌ အျပစ္ရွိေသာ ပ်က္ျခင္း ႏွင့္ အျပစ္ မရွိေသာ ပ်က္ျခင္း ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိး ရွိသည္။

သရဏဂံုပ်က္ျခင္း ႏွစ္မ်ဳိး
(၁)ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မႈ မရွိေတာ့ျခင္း။
(၂) ေသဆံုးသြားျခင္း။

ဗုဒၶ ဓမၼ သံဃာဟူေသာ သရဏဂံုသံုးပါးမွအပ တပါးေသာ ဂုိဏ္း ဆရာမ်ား၊ ရေသ့မ်ား၊ နတ္မ်ား၊ စသည္တို႔ကို “တပည့္ေတာ္၏ အ-သက္ႏွင့္ ခႏၶာကို အပ္ႏွင္း လွဴဒါန္းပါ၏ဟု ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္ သည္ရွိေသာ္ သရဏဂံုပ်က္၏။ ထုိသို႔ ပ်က္ျခင္းမ်ဳိးသည္ အျပစ္ရွိ ေသာ ပ်က္ျခင္းမည္၏။ မေကာင္းေသာ အက်ဳိးမ်ားကိုသာ ရရွိေစ နုိင္သည္။
ေသဆံုးသြား၍ သရဏဂံုပ်က္ျခင္းသည္ မျပစ္မရွိေသာ ပ်က္ျခင္း မ်ဳိးျဖစ္၏။ ေသဆံုးၿပီးေနာက္ ထုိသူေဆာက္တည္ခဲ့ေသာ ကံအား ေလ်ာ္စြာ နတ္စည္းစိမ္ ခံစားစံစားရၿခင္း ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ သုခ ႏွင့္ ျပည္စံုျခင္းစေသာ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားကို ရရွိနုိင္သည္။
ယခုေခတ္တြင္ ေသဆံုးသြားေသာ သူမ်ားကို သရဏဂံုတင္ၿခင္း ျပဳလုပ္ၾကေလ့ရွိ၏။
 ေသသူ၌ စိတ္မရွိ၊ ေစတသိတ္မရွိ၊ ဥတုဇ႐ုပ္ ဟုေခၚေသာ အေလာင္းေကာင္သာ ရွိ၏။ စိတ္မရွိေသာ အေလာင္း ေကာင္ကို အဘယ္သို႔ သရဏဂံုတင္ႏိုင္အံ့နည္း။ က်န္ရစ္သူမ်ား၏ သရဏဂံု က်ဳိးျခင္း၊ ပ်က္ျခင္း၊ ေပါက္ျခင္းမွ ျပန္ လည္ တည္သြားေအာင္သာ သရဏဂံုေပးျခင္း ျဖစ္၏။ သရဏဂံုတည္၍ ေကာင္းမႈအစုစုကုိ ျပဳလုပ္ရျခင္းသည္အက်ဳိးမ်ားလွသည္။ ထုိသို႔ေသာေကာင္းမႈသိုလ္မ်ဳိးကို ေသသြားေသာ သူတို႔အား အမွ် ေပးေဝျခင္း ေသသူအတြက္ အက်ဴိးထူးလွ၏။

သကၤန္းအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ အက်ဥ္း

သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းမ်ား ၀တ္ရုုံေတာ္မူသည့္သကၤန္းသည္ လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ား၀တ္ၾကေသာ အ၀တ္အစားမ်ားႏွင့္မတူပါေပ။ ကမၻာ့ကမၻာၾကာမွ ေပၚလာသည့္ အရဟတၱဓဇ (ရဟႏၲာတုုိ႔၏တံခြန္) သကၤန္း ျဖစ္၏ ။ (ပုုံပါအတုုိင္းၾကည့္ပါ)၊ အတြင္းပုုိင္းတြင္(၅)ပုုိင္း ( ၎တုုိ႔ကုုိလယ္ကြက္ပုုံေဖၚထားသည္ ) အနားပတ္ အလ်ား(၂)စ၊ အနံ(၂)စ၊ စုုစုုေပါင္း အစ(၉)စ ရွိ၏၊

၎သကၤန္းကုုိ ၀တ္ရုုံထားၾကသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ အႏုုတၱရံ ပုုညေကၡတၱံ ေလာကႆ ဆုုိတဲ့ “ လူ နတ္ ျဗဟၼာသတၱ၀ါတုုိ႔၏ ေကာင္းမႈမ်ဳိးစုုံစုုိက္ပ်ဳိးရာ လယ္ယာေျမေကာင္းလည္း ျဖစ္ေပ၏ ” ဟူ၍ လာ၏။

သင္ ဆဲတာကို ငါဘုရားမယူ

တစ္ခါက ပုဏၰားက ဘုရားကို ေစတ၀န္ေက်ာင္းေရွ႔မွာ ေန႔တိုင္းလာဆဲတယ္။ ၾကာေတာ့လည္း သူ႔ဘာသာသူ ရပ္သြားတယ္။ ဒီေလာက္ဆဲေနတာ ဘာေၾကာင့္ ဘာမွၿပန္မေၿပာတာလဲလို႔ ဗုဒၶကုိေမးတယ္။

ဗုဒၶက – အသင္ ပုဏၰား ငါဘုရားဥပမာေပးမယ္။ သင္က လက္ေဆာင္တစ္ခုေပးခ်င္လို႔ ယူလာတယ္။ ယူလာတဲ့ပစၥည္းကို ေပးတာ ၿငင္းလို႔ရွိရင္ လက္ေဆာင္ကဘယ္သူ႔ဆီမွာရွိေနမလဲ။ ပုဏၰားၾကီးက ကုိယ္လက္ထဲမွာပဲ ရွိေနမွာပါတဲ့။ အဲ့ဒီလိုပဲ သင္ဆဲတာကို ငါဘုရားမယူဘူးတဲ့။

ပါရာဇိက ဟူသည္

ေမး ။အရွင္ဘုရား၊ ရဟန္းပါရာဇိက၊ ရွင္သာမေဏပါရာဇိက၊ ဘိကၡဳနီပါရာဇိက၊ သာမေဏရီပါရာဇိက ႏွင့္ လူပါရာဇိကတို႔ ဆံုးရႈံးပံုကို ရွင္းျပေပးပါဘုရား။
တဖန္ ထိုပါရာဇိက က်သူမ်ား၊ မဂ္ဖိုလ္မွ မတားျမစ္၊ (မဆံုးရႈံးရ) ေအာင္ မည္သို႔ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပံုႏွင့္ သီလရွင္မ်ား ပါရာဇိက က်ႏိုင္-မက်ႏိုင္
ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါ အရွင္ဘုရား။ ( ေစာရန္ႏိုင္ထြန္း-တာခ်ီလိတ္ )

ေျဖ ။ ပါရာဇိက ဟူသည္ မဂ္ဖိုလ္မွ ဆံုးရႈံးျခင္းျဖစ္၍

ရဟန္း၏ ပါရာဇိက ေလးပါးမွာ -
၁။ ေမထုန္မႈ ျပဳျခင္း။
၂။ လူဇာတ္ရွိသူကို သတ္ျခင္း။
၃။ တမတ္ႏွင့္ အထက္ ေငြေၾကး၊ ၄င္းတမတ္ႏွင့္ အထက္ ထိုက္တန္ေသာ ၀တၳဳကို ခိုးယူျခင္း။
၄။ မရွိေသာ မရေသးေသာ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ကို ေျပာျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။

မာနေလးေတြ ေလွ်ာ့ေစခ်င္ ...

“ဒုိ႔က ကုိယ့္မာနနဲ႔ ကုိယ္ေနတာ…၊ ကုိယ္မွန္ရင္ ဘယ္သူမွ ဂ႐ုစုိက္စရာ မလုိဘူး…၊ ဒုိ႔ကသူမ်ားကုိ ဘယ္ေတာ့မွ   ေအာက္မက်ိဳ႕ဘူး…၊ သူေလာက္ကေတာ့ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္…၊ ကုိယ္မွားတာမွ မဟုတ္ဘဲ ဘာလုိ႔ ေတာင္းပန္ရမွာလဲ…၊ ဂ်င္းစိမ္းနဲ႔ မိတ္သလင္လုိ သူက်င္မွ ကုိယ္က်င္ပဲေပါ့…၊ ဒုိ႔က သူမ်ားကုိလည္း မဟုတ္တာမလုပ္ဘူး ကုိယ့္လာထိရင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မခံဘူး…၊ သူကေရာ ဘာမုိ႔လုိ႔လဲ…“ 
စတဲ့ စတဲ့ စကားမ်ား အားလုံးၾကားဖူးၾကမွာပါ။ 
ဒီစကားေလးေတြကုိ ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည့္လုိက္ရင္ မာနေလးေတြ လႊမ္းထားတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ မာနကုိယ္စီပုိက္ထားတဲ့ အေျပာေလးေတြ
 ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကား ဒီလုိမာနေလးေတြ ျခားထားေလေတာ့ အၿပိဳင္အဆုိင္ေလးေတြ   ျဖစ္လာၿပီး ျပႆနာေတြပဲ တုိးလာေနတာကုိ
 ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ 

အသားစားျခင္းသည္ ပါဏာတိပါတကံ ထိုက္၏ - မထိုက္၏ ...

ေျဖ ။ လူေတြအားလုံး မစားသုံးႀကဘူး ဆုိရင္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းပဲေပါ႔၊ သတၱ၀ါေတြ တိရိစၦာန္ေတြကိုလဲ ဇီ၀ိတဒါန ေပးလွဴရာေရာက္ပါတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း ၿမတ္စြာဘုရားရွင္အားလုံးေသာ္မွ ခြ်တ္လို႔ မရနိုင္တဲ႔လူေတြ ( တနည္းအားၿဖင္႔ )ပါရမီ မၿပည္႔ေသးတဲ႔ လူေတြ ကို မခြ်တ္နိုင္ပါဘူး၊ ဆုိလိုတာက မတားၿမစ္နိုင္ဘူး၊ ဒီေတာ႔ ကမၼႆကာ - သတၱ၀ါတခု ကံတခုပဲ၊ ၿပဳသူအသစ္ ခံရသူ အေဟာင္း၊ ၀ဋ္ေႀကြးရွိလို႔ ခံႀကရတာ - ဆုိၿပီး မ်က္နွာလႊဲထားေတာ္မူခဲ႔ရတယ္။
ဒီေနရာမွာ သက္သက္လြတ္အေႀကာင္းနဲ႔ စားလိုက္တဲ႔ အာဟာရက လူတေယာက္ကုိ သစၥာတရား ထုိးထြင္းသိနိုင္ဖို႔ ေက်းဇူးၿပဳပုံဆုိၿပီး အခ်က္ ၂ ခုနဲ႔ေၿဖႀကားပါမယ္။

ရက္ရာဇာ ေရြးဦးမလား

ရက္ရာဇာ ဟူေသာ အယူမွားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေက်းဇူးရွင္ နမၼားဆရာေတာ္ၾကီး အရွင္ဉာဏ က ေအာက္ပါအတိုင္း ရွင္လင္းျပတ္သားစြာ ဆုံးမေတာ္မႈခဲ့ပါ၏။ ...

"ရက္ရာဇာေန ့မွာ ငရုတ္သီးစားရင္ မစပ္ဘူးလား"
"စပ္ပါတယ္ ဘုရား"

"ရက္ရာဇာေန ့မွာလုပ္ေသာ အကုသိုလ္သည္ မေကာင္းက်ိဳးကို မေပးဘဲ ေနေပါ့မလား"
"မေနပါ ဘုရား"

"ကံမေကာင္းေသာသူသည္ ရက္ရာဇာေန ့မွာ အိမ္တိုင္ထူျခင္းေၾကာင့္ ခ်မ္းသာပါ့မလား"
"မခ်မ္းသာပါ ဘုရား"

"ေမာင္စိန္တို႕ရြာမွာ အိမ္ေျခဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ"
"၁၀၀ ရွိပါတယ္ ဘုရား"

"၎အိမ္ေျခ ၁၀၀ မွာ ရက္မေရြးဘဲေဆာက္တဲ့အိမ္ ပါရဲ့လား"
"မပါပါ ဘုရား"

"ရက္ေရြးျပီးေဆာက္တဲ့ အိမ္ေတြသည္ ခ်မ္းသာတဲ့အိမ္ေတြခ်ည္း ပဲလား"
"မြဲေသာအိမ္ေတြသာ မ်ားပါတယ္ ဘုရား"

"ဒီလိဆိုရင္ ရက္ေကာင္းေတြက ေကာင္းက်ိဳးေပးႏိုင္သလား"
"မေပးႏိုင္ပါ ဘုရား"

"ရက္မေရြးဘဲ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ လင္မယားရွိရဲ့လား"
"မရွိပါ ဘုရား"

"လင္မယားတိုင္း မကြဲမကြာႏွင့္" ခ်မ္းသာတာခ်ည္းပဲလား"
"မဟုတ္ပါ ဘုရား"

"ရက္ေကာင္းေတြကို အားကိုးရတာ အလကားေပါ့"
"အလကားပါ ဘုရား"

"ကုသိုလ္ကို အားကိုးမွ ဗုဒၶဘာသာကြယ့္ ေမာင္စိန္ရဲ့"
...............................................
the eXistence မွ မင္းနန္ (ေမာ္ကြၽန္း) ေရးသားျပဳစုထားေသာ - "ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ဩဝါဒေတာ္မ်ား" စာအုပ္ (စာမ်က္ႏွာ- ၁၈၄) မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ပ႒ာန္းမရြတ္ေကာင္းဘူးဆိုတာ ဟုတ္ရဲ့လား

တစ္ေလာက တရားပဲြတစ္ခုုမွာ တရားပဲြၿပီးေတာ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္က အေမးတစ္ခုု ေမးေလွ်ာက္လာပါတယ္။ သူက “အရွင္ဘုုရား တပည့္ေတာ္ သိတဲ့သူ တစ္ခ်ိဳ႕က တပည့္ေတာ္ ပ႒ာန္းရြတ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူေတြအေနနဲ႔ ကိုုယ့္အိမ္ေတြဆုုိင္ေတြမွာပ႒ာန္းမရြတ္ေကာင္းေၾကာင္း၊ ပ႒ာန္းရြတ္ရင္ အေစာင့္နတ္ေတြက မေနႏုုိင္ၾကဘဲ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကုုိယ့္ကုုိလည္း သူတုုိ႔က မေစာင့္ေရွာက္ႏုုိင္ေၾကာင္း၊ ပ႒ာန္း က အရမ္းျမင့္တဲ့အတြက္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ေၾကာင့္ နိမ့္က်တဲ့သတၱဝါေတြမွာ ဒုုကၡျဖစ္တတ္ေၾကာင္း ေျပာဆုုိၾကပါတယ္ဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီအယူအဆအေပၚမွာ ယုုံၾကည္မႈမရွိတဲ့အတြက္ ရြတ္ၿမဲအတုုိင္း ရြတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕မသိတဲ့သူေတြက ဟုုတ္မ်ားဟုုတ္ေလမလားဆုုိတဲ့ သံသယေတြ ဝင္သြားတတ္ၾကပါတယ္ဘုုရား၊

အဲဒါ သူတုုိ႔ေျပာသလုုိ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ဟာ တကယ္ပဲ အိမ္ေတြဆုုိင္ေတြမွာ မရြတ္သင့္ဘူးလားဘုုရား၊ ရြတ္ရင္ တကယ္ပဲ နတ္ေတြက မေနႏုုိင္ျဖစ္ၾကပါသလားဘုုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားလာပါတယ္။ “အဲဒီအယူအဆဟာ မဟုုတ္ပါဘူး၊ ဘာမွလည္း အေျခအျမစ္ မရွိတဲ့အျပင္ ဗုုဒၶဘာသာ ႐ႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ ဒါဟာ အေတာ့္ကုုိလဲြေနတဲ့ ကိစၥပဲ”လုုိ႔ သူ႔အေမးကုုိ အေျဖေပးရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုုအျဖစ္ စာတစ္ပုုဒ္ ေရးထုုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ 

ကူးတို႔ချပႆနာ

            *          ေသရြာကာလ ၊ေရာက္ၾကေသာအခါ 
                        ကိုယ့္ေနာက္ ကိုကား ၊ ဘာမ်ားပါမွာ
                        ပစၥည္းစုစု ၊ တစ္ခုမပါ
                        ကိုယ္ျပဳထားကံမ်ားပါ မည္သာ ။
              *         အထုပ္ကေလး တစ္ျပင္ျပင္
                        ကိုယ့္ေနာက္ပါမည္ထင္
                        အထုပ္ရွင္ ေသလို႔သြား 
                        က်န္တဲ့သူေတြ ေဝလို႔စား
                        အထုပ္ရွင္မွာအလကား
                        ဘာမွလည္းပါမသြား
                        ေသရြာ က်ေတာ့ အပါယ္လား
                        နိဗၺာန္ေရာက္ ဖို႔အခက္သား ။
         
                                                (  တိပိ ဋကဓရဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅ  )

                  အထက္ပါကဗ်ာေလးကို ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္း နာဖူးၾက ၊ၾကားဖူးၾကပါ၏ ။ 
ကိုယ္ေသရင္ ဘာမွပါတာမဟုတ္ဘူး ။ ဝတ္ေပးလိုက္တဲ့အဝတ္စားက ေကာင္းေနရင္ေတာင္ သုဘရာဇာကခြ်တ္ယူလိုက္ေသးတယ္။
ကိုယ္လုပ္ထားတဲ့ ကုသိုလ္ပဲကိုယ့္ ေနာက္ကိုပါမွာပါ ။

                  စေသာသံေဝဂ စကားမ်ားကိုလည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္းလိုလို ေျပာဆိုဖူးၾက၏ ။ ဤကဗ်ာ၏ ဆိုလိုရင္းႏွင့္ ဤစကား၏
အဓိပၸါယ္တို႔မွာ ဘုရားေဟာႏွင့္ တစ္ထပ္တည္း က်ေအာင္မွန္ကန္၏ ။ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔သည္ နားထကမွန္ကန္ေသာအသံတို႔ကို ၾကားရ
ျပီး ပါးစပ္က မွန္ကန္ေသာစကားကို ေျပာဆိုေနၾကေတာ္လည္းအသိ ဥာဏ္သည္ကား မွားယြင္းေသာအယူ အဆတစ္ခုခုကို လက္ခံ
ေနတုန္းပင္ျဖစ္၏ ။

ေက်ာက္ဆင္းတု ျပႆနာ

အရွင္ ဇ၀န ထံ စာ၀ါမ်ားလိုက္ဖူး၍ တပည့္လည္း ၿဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ဦးအာဒိစၥ အမည္ရွိ ရဟန္းတစ္ပါးက -
“ဦးဇ၀န၊ တပည့္ေတာ္ ဦးေလးအိမ္မွာ ေက်ာက္ဆင္းတု တစ္ဆူေရာက္ေနတယ္ ဘုရား။ မႏ ၱေလးက ပင့္လာတာတဲ့။ အဲ့ဒါ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ပို႔ခိုင္းရဦးမယ္။ ေက်ာက္ဆင္းတုကို အိမ္မွာ မကိုးကြယ္ေကာင္းဘူးဆိုတာ သူတို႔ မသိၾကဘူး။”
“အလို – ေက်ာက္ဆင္းတု အိမ္မွာ ကိုးကြယ္ေတာ့ ဘာၿဖစ္လို႔တုန္း ဦးအာဒိစၥရဲ႕။”
သူက အံ့ၾသေသာမ်က္လံုးၿဖင့္ ကၽြႏု္ပ္ကို လွမ္းၾကည့္ကာ – “လူကိုခိုက္တယ္ဆိုတာ ဦးဇ၀န မၾကားဖူးဘူးလား” ဟု ေမး၏။

ဇမၺဳပတိခၽြတ္ခန္းပံုေတာ္

တစ္ေန႔တြင္ အေတြးအေခၚရွိေသာ ဒကာေလးတစ္ေယာက္က ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးလာ၏။
“ဆရာေတာ္ – ၿမတ္စြာဘုရားဟာ ရတနာမ်ိဳးစံု စီၿခယ္ထားတဲ့ မင္း၀တ္တန္ဆာ မကိုဋ္ စလြယ္ေတြကို ၀တ္ဆင္ေလ့ရွိပါသလား ဘုရား။”
“ဟ . . . ဘုရားပါဆိုမွ ဒီမကိုဋ္ စလြယ္ေတြကို ၀တ္ပါ့မလား။ ဘာလဲ မင္းက ဇမၺဳပတိခၽြတ္ခန္းပံုေတာ္ကို ၾကည့္ၿပီး လာေမးတာထင္တယ္။”

“ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္လည္း ဘာသာေရးစာေပေတြ ဖတ္ပါတယ္။ ၿမတ္စြာဘုရား မင္းေၿမာက္တန္ဆာ ၀တ္တယ္ဆိုတာ တစ္ေနရာမွ မေတြ႕ဖူးဘူး ဘုရား။ ဒီလိုမရွိဘဲနဲ႔ ဇမၺဳပတိခၽြတ္ခန္း ဆိုတဲ့ ပံုေတာ္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ၿမန္မာၿပည္ကို ေရာက္လာတာလဲ ဘုရား။ ဒီမင္းေၿမာက္တန္ဆာေတြကို အေၾကာင္းၿပဳၿပီး တပည့္ေတာ္ကို ဘာသာၿခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးဖူးတယ္ ဘုရား။”

ဒကၡိဏသာခါ ျပႆနာ

ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀နအား ဦးသိန္းေရႊက ဒကၡိဏသာခါဘုရားဆင္းတုေတာ္အေၾကာင္း ေမးၿမန္းေလွ်ာက္ထားပံု -
ေမး –   ဆရာေတာ္၊ ဒကၡိဏသာခါ ဆိုတဲ့ အမည္ဟာ ဘယ္ကေနၿပီး စၿဖစ္လာတာလဲ ဘုရား။ ဒကၡိဏသာခါရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကေရာ ဘာပါလဲ ဘုရား။
ေၿဖ –    ဒကၡိဏ – ေတာင္ဘက္အရပ္ကို ေဟာတယ္။
သာခါ – အကိုင္း ကို ေဟာတယ္။
ႏွစ္ခုေပါင္းေတာ့ ဒကၡိဏသာခါ ဆိုတာ ေတာင္ဘက္က အကိုင္းပဲေပါ့။ ဒီအမည္ဟာ သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးလက္ထက္က စၿဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ အိႏၵိယမွာ ဗုဒၶသာသနာကြယ္ေပ်ာက္ၿပီ တၿခားႏိုင္ငံေတြမွာ သာသနာတည္မွာကို ၿမင္ေတာ္မူတဲ့ ရဟႏာၱမ်ားက သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးကို ကိုးတုိင္း ကိုးဌာန သာသနာၿပဳေစလႊတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းေတာ္မူၾကတယ္။
သာသနာၿပဳ ၾကြေတာ္မူရာမွာ သီဟိုဠ္ကၽြန္းကို ၾကြဖို႔ သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးရဲ႕ သားေတာ္ အရွင္မဟာမဟိႏၵမေထရ္ႏွင့္ သမီးေတာ္ သဃၤမိတၱေထရီ တို႔က တာ၀န္ယူၾ႕တယ္။ အရွင္မဟာမဟိႏၵရဲ႕ တူေတာ္ ကိုရင္တစ္ပါးလည္း ပါသြားပါတယ္။ သီဟိုဠ္ကို သာသနာေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သီဟိုဠ္ဘုရင္က ေဗာဓိပင္ ပူေဇာ္ပါရေစ လို႔ ေတာင္းပန္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အရိဠအမတ္က ေဗာဓိပင္ ပင့္ဖို႔ အိႏၵိယကို သြားတယ္။

ဆင္ခံ ၊ျမင္းခံဘုရား ျပႆနာ

ဘာသာေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အျပဳအမူေဆာင္႐ြက္ခ်က္မ်ားကို ေထရဝါဒဗုဒၶအလိုက် ဟုတ္/မဟုတ္ တိုက္ဆိုင္ၾကည့္ေသာ မွတ္ေက်ာက္တစ္ခုရွိ၏ ။ ထိုမွတ္ေက်ာက္ကား-

-ယင္းအျပဳအမူသည္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟစေသာ ကိေလသာ ကုန္ေၾကာင္းျဖစ္လွ်င္ ေထရဝါဒ စစ္မွန္၏ ။
-ေလာဘ စေသာ ကိေလသာ တိုးပြားေၾကာင္းျဖစ္လွ်င္ ေထရဝါဒမဟုတ္၊ ျဗဟၼဏဝါဒ(မဟာယာနဝါဒ)ဟု မွတ္ရမည္။
ယခုေခတ္တြင္ ဂိုဏ္းဆရာႏွင့္ဘိုးေတာ္မ်ား၏ အသစ္အဆန္းထြင္မႈေၾကာင့္ ဆင္ခံဘုရား၊ ျမင္းခံဘုရားမ်ား ေပၚေပါက္လာ၏ ။ ထို႔ထက္ပိုျပီး ဘက္စံုၾကီးပြားခ်မ္းသာလိုသူမ်ားကား ဆင္ခံ၊ ျမင္းရံဘုရားမ်ားအထိ ထုလုပ္ကိုးကြယ္လာၾက၏ ။ ၾကည္ညိဳေသာသဒၶါစိတ္ျဖင့္ ထုလုပ္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း သ္င့ေတာ္၏/မသင့္ေတာ္ကို ႏႈိင္းခ်ိန္ စဥ္းစားသင့္၏ ။

ေထရဝါဒႏွင့္ ညီ၏/မညီ၏ကိုလည္း ဆန္းစစ္သင့္၏ ။ ထိုပံုကို ထုလုပ္ကိုးကြယ္သူမ်ားသည္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကို တိရစာၦန္ျဖစ္ေသာ ဆင္ေပၚျမင္းေပၚသို႔ တက္ထိုင္ခိုင္းဝ့ံသည့္အထိ ဂါရဝ နိဝါတ နည္းပါးႏိုင္ၾကမည္ေလာ။ဤသို႔ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ တိရစာၦန္ေတြအေပၚထိုင္ေနေသာ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို မထုလုပ္သင့္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏ ။

ဘုရားရွင္၏ အံ့ဖြယ္ ၁၈ ပါး

(၁) ၀တ္ေတာ္မူေသာ သကၤန္းေတာ္သည္ ဖြပ္ဆိုးရျခင္း၊ ေဟာင္းႏြမ္းျခင္းမရွိျုခင္း။

(၂) ပရိကၡရာ (၈)ပါးကို ေဆာင္ေတာ္မူလွ်င္ ကိုယ္ႏွင့္မထိ လက္ေလးသစ္မွ်ကြာျခင္း။

(၃) ေတာထြက္ေတာ္မူစဥ္က ပယ္ျဖတ္မူေသာဆံေတာ္သည္ လက္ႏွစ္သစ္မွ်သာ တစ္သက္ပတ္လံုး
တည္ေတာ္မူျခင္း။

(၄) ဆြမ္းစားျပီးေသာ္ သပိတ္ေတာ္ေဆးလွ်င္ လက္ေတာ္စင္ ၊ လက္ေတာ္ေဆး ၊သပိတ္ေတာ္စင္၏။

(၅) မုန္ညင္းေစ႔မွ်ေသာ ၾကဳတ္ထဲသို႔ ၀င္ႏို္င္ျခင္း။

(၆) ေရာင္ျခည္ေတာ္ (၆)ပါး လႊတ္ေတာ္မူေသာ္ အရပ္(၁၀)မ်က္ႏွာကို ေဖာက္ထြင္းျခင္း။

(၇) ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါသို႔လိုက္၍ ကုိယ္ေတာ္မွတစ္ပါး နိမၼိတဘုရားေပါင္းမ်ားစြာ ဖန္ဆင္းႏိုင္ျခင္း။ (အေသေခ်ၤ)

ပလႅင္လု / မလု ျပႆနာ

ဘုရားျဖစ္ခါနီး မာရ္နတ္ရန္ကို ေအာင္ႏိုင္သည့္အခန္းကို ေရးၾက ၊ ေျပာၾကေသာအခါ မ်ားေသာအားျဖစ္ မာရ္နတ္က ဘုရားေလာင္း၏ပလႅင္ကို လာေရာက္လုသည္ဟုသာ ေရးၾက ေျပာၾက၏ ။
အမွန္ကားပလႅင္ကိုလာလုသည္ မဟုတ္၊ ဘုရားမျဖစ္သမွ် ဤဖြဲ႔ေခြထားေသာ တင္ပလႅင္ကို မဖ်က္အံ့။ (အဘိ-႒၁၊၇၇)ဟူေသာ အဓိ႒ာန္ကို ပ်က္စီးေစရန္ လာေရာက္ေႏွာက္ယွက္ျခင္းသာ ျဖစ္၏ ။

ဗုဒၶဝံသအ႒ကထာ၊ ႏွာ-၃၃၇ ၌ ' ေဗာဓိသေတၱာ တတၳ စုဒၵသဟေတၱ တိဏသႏၱေရ တိသႏၶိပလႅကၤ ံအာဘုဇိတြာ' ဟုဖြင့္၏ ။ အဓိပၸါယ္ကား-(ဘုရားေလာင္းသည္ ၁၄-ေတာင္ အျပန္႔က်ယ္ေသာ ျမက္ခင္းျပင္၌ တိသႏၶိပလႅင္ (တင္ပလႅင္) ကိုဖြဲ႔ေခြကာ ထိုင္ေတာ္မူ၏)ဟုျဖစ္၏ ။

သူရႆတီနတ္သမီးအေၾကာင္း

သူရႆတီနတ္သမီးကိုးကြယ္မႈ၊ သူရႆဂါထာရြတ္ဆိုမႈ၊ သူရႆသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံကို ေစာင့္သည္ဟူေသာ ယုံၾကည္မႈ၊ ယင္းတို႕ကို အစဥ္အလာအရ လက္ခံေဆာင္ရြက္ေနၾကျခင္းမွာ ေထရဝါဒ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ေလ်ာ္ညီျခင္းမရွိပါ။
ပိဋကတ္သုံးပုံကို သူရႆတီနတ္သမီး ေစာင့္သည္မွာလည္း လုံးဝမမွန္ပါ။ ေထရဝါဒပိဋကတ္ေတာ္ႏွင့္ သူရႆတီနတ္သမီးသည္ ဘာမွ် မပတ္သက္ပါ။ သို႕စင္
လ်က္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ ထြန္းလင္းေတာက္ပရာ ျမန္မာ့ေရေျမေတာေတာင္တြင္ သူရႆတီကိုးကြယ္မႈ၊ သူရႆတီဂါထာ ရြတ္ဆိုမႈမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ျပဳျခင္း၊ သူတစ္ပါးအား ျပဳမႈေစရန္ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္လ်က္ ေဟာေျပာျခင္း၊ ေရးသားျခင္းမ်ား ရွိေနဆဲျဖစ္သည္မွာ အံ့ဩဖြယ္ရာလည္းျဖစ္၊ ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာလည္း ျဖစ္ပါ၏ ။
သူရႆတီနတ္သမီးပုံေတာ္ကို ေရးစား၊ ႐ိုက္စား၊ ေရာင္းစားျခင္းျဖင့္ စီးပြါးရွာေနၾကသူမ်ားသည္လည္း မိမိတို႕၏ စီးပြါးရွာမႈသည္ သာသနာေတာ္ကို ျပဳရာေရာက္သေလာ၊ ဖ်က္ရာေရာက္သေလာဟု ဆန္းစစ္သင့္ၾကေပျပီ။ လြဲမွားေသာ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္သည့္ "သူရႆတီနတ္သမီး ကိုးကြယ္မႈ" ကို ျမန္မာ့ေရေျမေတာေတာင္တြင္ လုံးဝခ်ဳပ္ျငိမ္းပေပ်ာက္ေစရန္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္းတြင္ တာဝန္ရွိပါသည္။ သူရႆတီနတ္သမီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘဒၵႏၲ တိေလာကသာရ ဆရာေတာ္ဘုရား (ရေဝထြန္း) က ေအာက္ပါအတိုင္း ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေဟာၾကားေတာ္မႈခ်က္ကို အေလးအနက္ ဂ႐ုဓမၼျပဳအပ္လွပါ၏။

မေလွ်ာ့မတင္း ေစာင္းၾကိဳးညွင္းျပႆနာ

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဒုကၠရစရိယာ အက်င့္မွားၾကီးကို ေျခာက္ႏွစ္ခန္႔က်င့္ရာတြင္ မေသ႐ံုတမယ္ အ႐ိုးႏွင့္အေရသာက်န္၏ ။
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား ႏုစင္ဘဝ ေဇာတိပါလပုဏၰားျဖစ္စဥ္အခါက ကႆပျမတ္စြာဘုရားအား " သူက ေျခာက္ရက္ ဒုကၠရစရိယာ က်င့္ရင္၊ ငါကေျခာက္ႏွစ္ ဒုကၠရစရိယာ က်င့္မယ္" ဟူေသာဝစီကံျဖင့္ ျပစ္မွားခဲ့ဖူးေသာ ဝဋ္ေၾကြးကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ရျခင္း ျဖစ္၏ ။
ေျခာက္ႏွစ္ျပည့္၍ ဝဋ္ေၾကြးကုန္သည္ႏွင့္ အလယ္အလတ္က်င့္စဥ္ မဇၥိဳမပဋိပဒါလမ္းကို အလိုလိုထိုးထြင္းသိျပီး သေဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ရရွိသြား၏ ။ ဤကား ဘုရာေဟာ က်မ္းဂန္လာအတိုင္း အတိအက်ျဖစ္၏ ။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ မည္သည့္ပန္းခ်ီဆရာက ရမ္းသမ္းေရးဆြဲလိုက္သည္မသိ ၊ ဒုကၠရစရိယာက်င့္ေနေသာ ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းေရွ႔တြင္ ေစာင္းကိုတီးခတ္ျပေနေသာ နတ္သားတစ္ေယာက္ပံုပါလာ၏ ၊

ေျမေစာင့္နတ္သား ျပႆနာ

ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးပါ မာရ္နတ္ကို ေအာင္ျမင္ခန္း ပန္းခ်ီကားမ်ားတြင္ ေျမေစာင့္နတ္က ဆံမွေရမ်ားကို ညွစ္ခ်လိုက္သျဖင့္ မာရ္နတ္ႏွင့္သူ၏စစ္တပ္သည္ ေရလႈိင္းမ်ားေနာက္သို႔ ေမ်ာပါသြားသည့္ ပံုကိုအမ်ားဆံုး ေရးဆြဲေလ့ရွိ၏။

ထိုပံုကား အမွားပင္ျဖစ္၏။ အမွန္ကား - မာရ္နတ္ႏွင့္တကြ သူ၏စစ္တပ္ၾကီး လာေရာက္ ေႏွာက္ယွက္ေသာအခါ ဘုရားရွင္သည္"ငါျပဳခဲ့ေသာ ပါရမီကုသိုလ္မ်ားကို ေဟာဒီ မဟာပထဝီေျမၾကီးက သိပါသည္" ဟုေျပာဆိုျပီး ေျမၾကီးကိုလက္ေတာ္ျဖင့္ သံုးသပ္လိုက္၏ ။

ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ (၂၈) ဆူ ဟူသည္မွာ အဘယ္နည္း

ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ (၂၈) ဆူကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔အား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဦးေခါင္းရတနာၿဖင့္ ရွိခိုးပါ၏။ ဟု သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္တြင္ ရြတ္ဆုိေလ့ရွိသည္ … 
ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ (၂၈) ဆူ ဟူသည္မွာ အဘယ္နည္း ….
ေဂါတမ ဘုရားရွင္ ျဖစ္္လာမည့္ သုေမဓါ ရွင္ရေသ့အား ေနာင္ ဘဒၵကမၻာ တြင္ ေဂါတမ အမည္ျဖင့္ ဘုရားျဖစ္မည္ ဟု ဗ်ာဓိတ္ေပးေသာ “ ဒီပင္ကရာ” ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူေသာ သာရမ႑ကမၻာ တြင္ ပြင့္ေတာ္မူၾကေသာ
ဘုရားရွင္မ်ား မွ “ေဂါတမ” ဘုရားရွင္အထိ ပြင့္ေလခဲ့ျပီးေသာ ဘုရားရွင္မ်ားကုိ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူဘုရားမ်ား ဟုေခၚေ၀ၚ ပူေဇာ္ၾကပါသည္။
၁။ ဘုရားရွင္ ၁ ဆူ ပြင့္ေသာ ကမၻာ ကို “သာရ ကမၻာ “
၂။ ဘုရားရွင္ ၂ ဆူ ပြင့္ေသာ ကမၻာ ကို “မ႑ ကမၻာ”
၃။ ဘုရားရွင္ ၃ ဆူ ပြင့္ေသာ ကမၻာ ကို “၀ရ ကမၻာ”
၄။ ဘုရားရွင္ ၄ ဆူ ပြင့္ေသာ ကမၻာ ကို “သာရမ႑ ကမၻာ”
၅။ ဘုရားရွင္ ၅ ဆူ ပြင့္ေသာ ကမၻာ ကို “ဘဒၵ ကမၻာ”
- ဟု ေခၚ ေ၀ၚၾကသည္။
(၂၈) ဆူေသာ ဘုရားမ်ားေရတြက္ပံု

ဝါတြင္းကာလ၌ အိမ္ေျပာင္းအိမ္ေရြ႕မလုပ္ေကာင္း ဆိုတာဟုတ္ရဲ့လား ...

ဒကာတစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရား ဝါဆုိခ်ိန္နီးလာၿပီဆုိေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ဝါတြင္းကာလမွ အိမ္မေျပာင္းရ၊ အိမ္မေရြ႕ရစတဲ့ အယူအဆေတြေၾကာင့္ ဝါမဆုိခင္ကတည္း ဒီကိစၥအတြက္ အၿပီးလုပ္ေနၾကတာကုိ
 ေတြ႕ရပါတယ္၊ ဒီကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားေဟာထားတာ ရွိသလား၊ ဒီအယူအဆေတြကုိ လုိက္ၿပီးလုပ္သင့္သလား၊ မလုပ္သင့္ဘူးလား စသျဖင့္ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြကုိ သိလုိပါတယ္ဘုရား” စသျဖင့္ ေမးေလွ်ာက္ဖူးလုိ႔ ျပန္ၿပီးေျဖေပးဖူးပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒီဒကာေမးေလွ်ာက္သလုိပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဝါတြင္းကာလနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အမွားေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ မသက္ဆုိင္တဲ့ အယူအဆ အမွားေတြဟာ ၾကာေတာ့ဘုရားပဲ ေဟာသလုိလုိ၊ က်မ္းဂန္ေတြမွာပဲ ပါသလုိလုိ ျဖစ္ကုန္တာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒီအမ်ားႀကီးေတြထဲက ေမးခြန္းရွင္ေမးထားသလုိ၊ ဝါတြင္းကာလ အိမ္မေျပာင္းရ၊ အိမ္မေရြ႕ရ၊ အိမ္မေဆာက္ရ စတာေတြလည္းရွိသလုိ ဝါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတာေတြေတာင္ ပါေနပါေသးတယ္။ ဒီအယူအဆေတြဟာ ဘုရားေဟာထဲမွာ မပါတဲ့၊ ဘုရားေဟာနဲ႔ မသက္ဆုိင္တဲ့ ေလာကီအယူအဆေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

သာသနာ့အလံ ျဖစ္ေပၚလာပံု ႏွင့္ တီထြင္သူ အမွန္

(၁၈၈၅) ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ(၂၈)ရက္တြင္ (သီဟိုဠ္ကၽြန္း) သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ ကဆုန္လျပည့္ (ဗုဒၶေန႔)ကို ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာ က်င္းပရန္ အထူးအစီအစဥ္ရွိ ေနသည့္ ဗုဒၶေန႔ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတာ္ႀကီးႏွင့္ အျခား ဘာသာေရးပ
ြဲေတာ္မ်ားတြင္ပါ သာသနာ႔အလံေတာ္ကို အမွတ္တရ အျဖစ္လႊင့္ထူရန္ စဥ္းစားခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ၿဖစ္ေသာ ကိုလံဘို ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႕သည္ မိရိုးဖလာ ကိုးကြယ္မႈအထိမ္း
အမွတ္အျဖစ္ ဗုဒၶအလံေတာ္ တစ္ခုကို တီထြင္ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ႔ၾက၏။
ထိုအလံေတာ္ကို (၁၈၈၅) ခုႏွစ္တြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဗုဒၶအလံေတာ္ကို ကမာၻအရပ္ရပ္က အသိအမွတ္ ျပဳလာၾကသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ခန္႕မွ်သာ ရွိေပေသးသည္။ ကမာၻ႕ဗုဒၶသာသနာ့အလံေတာ္အျဖစ္ (၁၉၅၁) ခုႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါမွသာ ကမာၻတစ္၀န္းလံုးတြင္ရွိေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ႏိုင္ငံမ်ားမွ လက္ခံလာျခင္းျဖစ္သည္။

တီထြင္သူ အစစ္

ေစတီႏွင့္ ရိုေသမႈ႔

ဘုရားရွင္ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူေသာအခါ သာ၀တၳိျပည္သူျပည္သားတို႕ တရားနာဘုရားဖူးရန္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႕ လာၾက၏။ 
ဘုရားရွင္ကိုမေတြ႕ရ၍ ခါတိုင္းလို ၀မ္းမသာ၊ ပန္းနံ႕သာတို႕ကို ဂႏၶကုဋီတိုက္တံခါး၀မွာ ပစ္ခ်သြားၾက၏။ ဤအေၾကာင္းကိုသိ
ေသာ အနာထပိဏ္သူေ႒းက အရွင္အာနႏၵာကို ေလွ်ာက္ထား၏ ၊
အရွင္အာနႏၵာေလွ်ာက္ထားသျဖင့္ ဘုရားရွင္ေျဖၾကားေတာ္မူ၏ -
“ျမတ္စြာဘုရား…ေစတီဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးရိွပါသလဲ”
“သံုးမ်ဳိးရိွတယ္ အာနႏၵာ”
“ဘယ္ေစတီမ်ားပါလဲဘုရား”
“သာရိရီက (ဓာတ္ေတာ္) ၊ ပရိေဘာဂ (အသံုးအေဆာင္) ၊ ဥဒၵိႆ (စိတ္ျဖင့္ ရည္မွန္းအပ္ေသာအရာ) ေစတီမ်ား ျဖစ္တယ္”
“ျမတ္စြာဘုရား၊ ရွင္ေတာ္ဘုရားမ်ား တျခားၾကြေတာ္မူတဲ့အခါ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ ကိုးကြယ္ရာမရိွသကဲ့သို႕ ျဖစ္ေနပါတယ္ ၊ လူအမ်ားပူေဇာ္ရာဌာန မရိွပါ ၊ မဟာေဗာဓိပင္မွ မ်ဳိးေစ့ေဆာင္ယူကာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတံခါး၀မွာ စိုက္ပါမည္ဘုရား”
“ေကာင္းၿပီ ၊ စိုက္ေပေတာ့္ အာနႏၵာ ၊ ဤသို႕စိုက္ထားလွ်င္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ငါဘုရား အျမဲသီတင္းသံုးေနသလိုပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္”

သာရတၳဒီပနီလာ ေစတီသံုးမ်ဳိးမွာ ပရိေဘာဂေစတီ၊ ဓာတုေစတီ၊ ဓမၼေစတီ တို႕ျဖစ္ၾက၏။

ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့ေသာ ေဒါသရန္ျငိဳး ေျဖေဖ်ာက္နည္း

ျမတ္ဗုဒၶဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့သည့္ တရားေတာ္မ်ားအရ တဦးတေယာက္အား အမ်က္ေဒါသထြက္၍ ရန္ျငိဳးမ်ားရွိခဲ့ပါလွ်င္ ထိုရန္ျငိဳးေဒါသတရားတိုု႔ကို တားဆီးႏိုင္ေသာတရားမွာ ေမတၱာဓာတ္သာျဖစ္သည္ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

ရန္ျငိဳးရန္စေျဖေဖ်ာက္နည္း (၁၁)နည္း ...

ေဂါတမဘုရား ဗုဒၶဝင္ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္

၁။ ဗ်ာဒိတ္ခံယူေသာဘဝ - သုေမဓာရေသ့ဘဝ

၂။ ဗ်ာဒိတ္ေပးေသာဘုရား - ဒီပကၤရာဘုရားမွ အစျပဳ၍ ကႆပ ဘုရားရွင္အထိ ၂၄-ဆူ

၃။ ပါရမီျဖည့္ဖကိ(ဗ်ာဒိတ္ခံစဥ္) - သုမိတၱာအမ်ိဳးသမီး (ယေသာဓရာအေလာင္း)

၄။ ပါရမီျဖည့္ရာကာလ - ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမာၻတစ္သိန္း သုေမဓာဘဝမွ ေဝသႏၱရာမင္းအထိ

၅။ ပါရမီျဖည့္ရျခင္း ရည္႐ြယ္ခ်က္ - သတၱဝါမ်ား အက်ိဳးေဆာင္ရန္

၆။ ပဋိသေႏၶမယူမီဘဝ - ေသတေကတုအမည္ရွိ နတ္သားဘဝ

၇။ ဘုရားျဖစ္ရန္ ပဋိသေႏၶယူရန္ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားသူ - စၾကာဝဠာတိုက္တစ္ေသာင္းမွနတ္ျဗဟၼာမ်ား

ကာလာမသုတ္

"အို ကာလာမတို႔-

(၁) တဆင့္စကား အဆင့္ဆင့္ ၾကားရသည္တို႔အေပၚမွာလည္း အၿပီးသတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ၾကကုန္ႏွင့္။

(၂) သင္တို႔အထက္က ဘိုးေဘးဘီဘင္ အစဥ္အဆက္လာ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကိုလည္း အဆံုးသတ္ အားကိုးၿပီး အဟုတ္မွတ္၍ မက်င့္သံုးၾကကုန္ႏွင့္

(၃) အေျခအျမစ္မပါသည့္ သူေျပာငါေျပာ ေကာလာဟလ စကားတို႔ကိုလည္း လက္ခံမမွားၾကကုန္ႏွင့္။

(၄) ဘာသာေရးက်မ္းစာတို႔၏ အရွိန္ဩဇာေအာက္မွာလည္း နစ္ျမဳပ္၍မေနၾကကုန္ႏွင့္။

(၅) အက်င့္ႏွင့္ အသိမပါ တကၠီဝါဒီတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားကိုလည္း ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္မယူၾကကုန္ႏွင့္။

(၆) အျခားအျခားေသာလူတို႔ အျခားအျခားေသာ အယူဝါဒတို႔ထံမွ ပံုတူကူး၍ က်င့္သံုးျခင္းသည္လည္း မိမိတို႔ ဘဝႏွင့္ အပ္စပ္လိမ့္မည္ဟု အတည္တက် မယူၾကကုန္ႏွင့္။